in English soon

Ο Νικόλας μου έγινε 18 μηνών το Σάββατο….!! Ακόμα δεν το πιστεύω…Έχει περάσει 1,5 χρόνος κι ακόμα νομίζω ότι είναι  μωράκι…(Όπως και να ‘χει βέβαια θα είναι πάντα το μωράκι μου…) 1,5 χρονών….wow !! Σε λιγάκι η ηλικία του θα μετριέται σε χρόνια κι όχι σε μήνες…

  • Μήνας: 18ος 
  • Βάρος :θα τον ζυγίσω αργότερα..
  • Ύψος: 84-85 εκ. περίπου..

Αυτόν το μήνα ο Νικόλας ανακάλυψε τη δύναμη του “όχι” …Τέτοιο πράγμα..ούτε ο Μεταξάς δηλαδή..(κι είναι και επίκαιρος οσονούπω…) “Νικόλα έλα να φας…” “Όχι” “Θέλεις γάλα;” “Όχι”…”Έλα να βάλουμε παπούτσια..” “Πάμε να κάνεις μπάνιο..” Πήγαινε βόλτα με τη γιαγιά”…Ώρα για ύπνο…” Θέλεις να παίξουμε;” “Θέλεις να φας μπανάνα;” “Θέλεις να πάμε στο πάρκο;”….“Όχι, όχι, όχι, ΟΧΙ !!!! Κάπου διάβασα ότι το μυστικό για να αποφεύγεις τα “όχι” είναι να ρωτάς ερωτήσεις με επιλογές όπως: “Θέλεις να φας μήλο ή μπανάνα;” “Θέλεις να πάμε στο πάρκο ή να παίξουμε με τα αυτοκινητάκια σου;” Και οπότε αναγκαστικά θα διαλέξει κάτι…Το προσπαθώ…Δεν πιάνει πάντα βέβαια..αλλά το παλεύω..Το περίεργο είναι πάντως οτι ενώ καταλαβαίνει πολύ καλά τι θα πει “όχι” όταν το λέει αυτός…όταν το λέω εγώ …χμμμ…κάνει την πάπια…άτιμο πανέξυπνο παπάκι !!

Ο Μίκυ εξακολουθεί να είναι μεγάλη αγάπη…Ώρες ώρες κάνει σαν εξαρτημένος…Είναι τόσο απορροφημένος που ότι και να του λες ότι και να του κάνεις…τίποτα εκεί καρφωμένος…Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα βλέπει περισσότερη τηλεόραση απ’ ότι θα ήθελα..αλλά με τη μετακόμιση και με όλα αυτά, ο Μίκυ ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και δυστυχώς…τον άφηνα…Τώρα προσπαθούμε να την κόψουμε και να κάνουμε περισσότερες βόλτες..όσο ο καιρός είναι ακόμα καλός…


Αυτό το διάστημα τρελαίνεται για…παστέλι..Το ζητάει και μόνος του..κι αν τυχόν καμιά φορά τον ρωτήσεις τι θέλει..”πατέλι” θα σου πει…Το προτιμά ακόμα κι από τα μπισκότα…Ευτυχώς είναι πιο υγιεινό…Εμένα πάντως δεν μου αρέσει καθόλου…Περί ορέξεως…

Έχει γίνει εντελώς μακαρονάς…Από εκεί που δεν ήθελε να τα δει..τώρα ανοίγει το στόμα και τρώει όλο το πιάτο…Μακαρόνια δώσε του..σε κάθε σχήμα και με κάθε τρόπο.. και θα το φάει το μεσημεριανό…χεχε. Ευτυχώς δηλαδή..γιατί κι εμείς είμαστε μακαρονάδες..Και είναι και μια γρήγορη και εύκολη λύση..

Παίζει καλύτερα τώρα…Τσουλάει τα αυτοκινητάκια του με ήχους (βουμ βουμ..)…Κάνει τα ζωάκια του να περπατάνε με ήχους… Βάζει και βγάζει τα τουβλάκια του…Μέχρι και πύργο έφτιαξε μόνος του…Αυτό που τρελαίνεται όμως είναι να βάζει τα σχήματα στο σπιτάκι…Βέβαια δεν βάζει μόνο αυτά αλλά και ότι  άλλο χωράει να περάσει από τις τρύπες…Αλλά είναι το μόνο παιχνίδι που παίζει τόσο πολύ..Αυτό και το αεροσυντριβάνι της Playskool  είναι τα αγαπημένα του προς το παρόν…

Εκτός από τα παιχνίδια του έχει αδυναμία στα κουτιά, στα μπουκάλια και στα τηλεκοντρόλ κάθε είδους (ούτε του κλιματιστικού δεν του ξεφεύγει). Του αρέσει πολύ να αδειάζει το περιεχόμενο κάθε κουτιού στο πάτωμα…χμμμ το μάζεμα όμως ακόμα το δουλεύουμε..χαχα!!


Νομίζω οτι όσο μεγαλώνει πάει προς τα terrible twos που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοαμερικάνοι… Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι με περιμένει αν συνεχίσει έτσι…Ώρες ώρες τον πιάνουν κάτι κρίσεις (tantrums αγγλιστί) όταν θέλει κάτι και δεν το παίρνει…ή όταν θέλει κάτι και δεν γίνεται…Χτυπιέται ολόκληρος, κουνάει το κεφάλι του και φωνάζει…(ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ συνήθως…)..Ας ελπίσουμε ότι είναι κάτι περαστικό λόγω μετακόμισης ίσως…γιατί είναι ανήσυχος γενικότερα αυτό το διάστημα…


Το στόμα του πάει ροδάνι…Ότι λες το λέει ότι ακούει το επαναλαμβάνει (sos…πρέπει να προσέχουμε ότι λέμε μπροστά του τώρα γιατί τα πιάνει κατευθείαν..)..Τώρα κάνει και τηλεγραφικές προτάσεις…”μπαμπά δουλειά” “μαμά γάλα” Καμιά φορά και με τρεις λέξεις…“γειά σου μίκυ” “έλα μαμά μπάλα”…Όταν του έδωσα μπισκοτάκι ένα πρωί και μου είπε “καϊστώ μαμά” (ευχαριστώ μαμά)..έλιωσα η περήφανη μάνα…Είναι ευγενικό το αγόρι μου..λέει ευχαριστώ και παρακαλώ..ακόμα κι όταν σου δίνει αυτός κάτι…χαχα..“μαμά τηλέφωνο..καϊστώ μαμά…“ χαχα.. Κι όταν θέλει να σε τουμπάρει…αρχίζει : “μαμάκαααα” ” μπαμπάκααα”…Τι μικρός πονηρός μαλαγάνας…χεχε..

Εξακολουθεί να είναι το αγόρι της μαμάς...Ιδιαίτερα τώρα που είμαστε αυτοκόλλητοι 24/7..Κι εκεί που είχε κάνει πρόοδο και ξεκολλούσε..ήρθε η μετακόμιση και ξανακόλλησε…Οπότε..πάλι από την αρχή για να καταλάβει οτι δεν θα χάσει τη μαμά του αν πάει μια βολτίτσα με τη γιαγιά..

Η επιχείρηση “τουαλέτα” με τη μετακόμιση έμεινε πίσω…Νομίζω οτι η καινούρια τουαλέτα δεν είναι του γούστου του και δεν θέλει να πολυπηγαίνει…Να δούμε πότε θα τη συνηθίσει…Τουλάχιστον το λέει κάθε φορά…
 
Του αρέσει να κοιμάται με τη μαμά στον καναπέ..και ιδιαίτερα πάνω στη μαμά που ξαπλώνει πάνω στον καναπέ…(οκ μου αρέσει που θέλει ακόμα αγκαλίτσες…αλλά μάλλον πρέπει να το κόψουμε κι αυτό…ε;;)


Είναι περίεργος..θέλει να τα βλέπει όλα..Να παρακολουθεί.. να πιάνει, να δοκιμάζει…να πατάει όλα τα κουμπιά..


Τρελαίνομαι να τον ζουλάω και να τον αγκαλιάζω και να τον φιλάω… Νομίζω ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα που σε λίγο δεν θα αφήνει να τον αγκαλιάζω μην του χαλάσω το image..χεχε…




Πέρασε 1,5 χρόνος που είμαστε οι τρεις μας !!! 18 μαγικοί μήνες…Ψυχή μου όμορφη, παλικάρι μου, αστέρι μου φωτεινό…Σ’ αγαπώ πολύ πολύ..Άλλωστε ήσουν έρωτας με την πρώτη ματιά…