Μήνας 20ος… 

Την Πέμπτη ο Νικόλας έκλεισε τους 20 μήνες !!! Πέρυσι τέτοιον καιρό ήταν ένα μικρό μωράκι…και φέτος έγινε ολόκληρο παιδάκι….Τέρμα…Δεν ξανα-ανοιγοκλέινω τα μάτια μου !!!

• Μήνας: 20ος 
• Βάρος :11κιλά..
• Ύψος: 84 εκ.

Έχει αρχίσει να γίνεται ένας μικρός ζημιαρόγατος ή μάλλον ζημιαρόγατος to be, αφού ουσιαστικά δεν έχει κάνει καμία μεγάλη ζημιά αλλά έχει προοπτικές να κάνει…Τραβάει μουλωχτά μουλωχτά τα στολίδια από το δέντρο, πετάει τα παιχνίδια του, χτυπάει την τηλεόραση αλλά και τα έπιπλα με ότι έχει στα χέρια του…εργαλεία, κουτάλια, κομμάτια παζλ, πλαστικά παιχνίδια (παρατρίχα τα γλυτώνουμε κάθε φορά..). Και μερικές φορές το κάνει επίτηδες,είμαι σίγουρη…Το ξέρω γιατί πάει να κάνει τη ζαβολιά του και σε κοιτάει κιόλας…Δεν παραπονιέμαι γιατί το ίδιο ακριβώς έκανα κι εγώ όταν ήμουν μικρή…“Σε κοιτούσα μέσα στα μάτια..και με το χέρι …χραπ την έκανα τη ζαβολιά”. Έτσι λέει η μαμά μου τουλάχιστον..Προς το παρόν -δεν ξέρω αν είναι καλό βέβαια- τον βάζω μερικά λεπτά για time out στο κρεββάτι του..Ο Νικόλας εννοείται τσιρίζει και δεν θέλει αλλά πρέπει να καταλάβει μερικά πράγματα…Το να κάνει κάτι κατα λάθος δεν με ενοχλεί…Αυτό που ξέρει οτι θα το μαλώσω γιατί είναι ζημιά και το κάνει…αυτό δεν μου αρέσει…Θα μάθει υποθέτω…Είναι μικρούλης ακόμα…


Το τελευταίο του κατόρθωμα είναι να ανοίγει το φούρνο μικροκυμάτων (!!!). Και όχι μόνο!!! Ανοίγει την πόρτα (που τη φτάνει με το ζόρι), σπρώχνει μέσα ένα πλαστικό πιατάκι (γρήγορα γρήγορα μην τον πάρει κανένας χαμπάρι..), κλείνει την πόρτα και περιμένει από κάτω (κύριος…χεχε) να ζεσταθεί το πιάτο του. Ευτυχώς δεν φτάνει να γυρίσει τα κουμπιά – αν και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να τα πιάσει.. Αν και δεν θέλω να το κάνει αυτό, όταν τον βλέπω, με το ζόρι κρατιέμαι να μην  γελάσω..Τον μαλώνω βέβαια αλλά από μέσα μου σκάω στα γέλια…χαχαχα!!


Τώρα όταν θέλει να κάνει κάτι μαζί μου ή να μου δείξει κάτι..έρχεται, με παίρνει από το χέρι και με τραβάει εκεί που θέλει…Γίνεται να μην ακολουθήσεις;;; Δε γίνεται…


Αυτό το διάστημα όταν κοιμάται, θέλει να βάζει το χέρι του κάτω από το μαξιλάρι…ή να το στριμώχνει κάπου τελοσπάντων..Και εκτός των άλλων κοιμάται και πολύ αργά..Μετά τις 10 σίγουρα..καμιά φορά και στις 11…Η μαμά πάντως βγαίνει νοκ άουτ πολύ πιό νωρίς…


Έχει ανακαλύψει τα βιβλία και ….του αρέσουν (ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!). Τα έχει απλωμένα σε όλο το σπίτι και όλο και σου φέρνει να του διαβάσεις ή το ξεφυλλίζει μόνος του…ή και σου ζητάει να του διαβάσεις ένα συγκεκρμένο βιβλίο!! Μερικές φορές όταν διαβάζουμε…επαναλαμβάνει κι αυτός ή λέει προτασούλες από την ιστορία…“Τα τρία γουρουνάκια” είναι ακόμα στην κορυφή της λίστας (σου τα διηγείται και μόνος του πολλές φορές..)αλλά διαβάζουμε κι άλλα…”Ο Άι Βασίλης και η καμινάδα” είναι κι αυτό στην πεντάδα λόγω εορταστικού περιεχομένου…


Με το φαγητό ξαναέχει ένα μικρό θεματάκι…Ελπίζω να είναι επειδή ήταν άρρωστος τώρα τελευταία και εξακολουθεί να είναι λιγάκι αδιάθετος και να παίρνει φάρμακα…Δεν τρώει σχεδόν καθόλου..Με το κουτάλι τον κυνηγάμε να φάει καμιά μπουκιά…Μήπως δεν του αρέσει η μαγειρική μου..χεχε..Ελπίζω να συνέλθει γρήγορα η όρεξή του αλλιώς θα πάρω δραστικά μέτρα…

Τρελαίνεται για γαλοπούλα…Πηγαίνει έξω από το ψυγείο και φωνάζει “απούλα απούλα “..Γενικά έχει την δική του άποψη στο φαγητό..Αν δεν του αρέσει δεν ανοίγει το στόμα του..Αν του αρέσει θα φάει κι από το δικό σου πιάτο…


Το θέμα “τουαλέτα” το αφήσαμε εντελώς…Δεν ξέρω γιατί ή τι τον έπιασε αλλά δεν θέλει με τίποτα να πάει στην τουαλέτα…Οπότε κι εγώ δεν τον πιέζω και θα το ξαναρχίσω προς την άνοιξη…


Δεν κλείνει το στόμα του…όλο μιλάει μιλάει…Όλα τα λέει.. Ότι ακούσει, ότι δει, ότι θέλει..Δεν του ξεφεύγει τίποτα..Λέξεις, προτάσεις…τα πάντα..Λέω να αρχίσουμε και κανένα τραγουδάκι…Και όταν τις προάλλες ήμουν εγώ άρρωστη και ήρθε δίπλα μου και μου  χάιδεψε το μάγουλο και είπε: “απάω μαμά”…Εεεεε αυτό ήταν..Έγινα λιώμα η μάνα κι ακόμα με μαζεύουν…


Τα αγαπημένα του παιχνίδια..είναι τα πιάτα και τα κουτάλια τελικά…Έχουμε καμιά 15αριά πολύχρωμα πιάτα από το ΙΚΕΑ και τα αραδιάζει πάνω στο τραπέζι του σαλονιού και όλο ανακατεύει με τα κουτάλια του..Παίζει όμως πολύ και με τα ζωάκια της φάρμας (και του πήραμε κι άλλα για τη γιορτή του). 

Ανακάλυψε τα χρώματα και τη ζωγραφική..Τον αφήνω μερικές φορές να παίξει με τις ξυλομπογιές ή στυλό…αλλά για λίγο μόνο… γιατί αφού τελειώσει με το δημιούργημά του στο χαρτί..αρχίζει να δημιουργεί και στον τοίχο του σαλονιού…χαχα


Ο Μίκυ και η παρέα του..σταθερή αξία στη ζωή μας..Τα βλέπει χωρίς να βαρεθεί και τα ζητάει κάθε μέρα…Ότι έχει πάνω το Μίκυ είναι δικό του και το θέλει… Άλλωστε το έχει ζητήσει και από τον Άι Βασίλη…χαχα!!