in English soon

Χμμμ…Πως είναι καμιά φορά που έχεις κάτι προαισθήματα.. που τελικά βγαίνουν αληθινά;; Να…έτσι κι εγώ…από το Μάϊο το είχα το άτιμο…Το ένιωθα οτι κάτι δεν πάει καλά…ότι κάτι διαφορετικό πλανιέται στον αέρα…φέτος..Κι όταν μάζευα τα πράγματά μου από την αίθουσά μου ένιωθα ένα σφίξιμο…οτι δεν θα ξαναγυρνούσα…Και σκεφτόμουν οτι δεν είχα βγάλει και καμιά φωτογραφία…Και να που είχα δίκιο…Η “καλή” μου αφεντικίνα..που θα μας ενημέρωνε τον Ιούνιο για την επόμενη χρονιά…όσο ενημέρωσε εσάς ενημέρωσε κι εμένα…κι όχι μόνο εμένα αλλά και τις άλλες κοπέλες δηλαδή…Γι’αυτό και ίσως διατηρούσα κάποιες επιφυλάξεις…αλλά το προαίσθημα εκεί…να με τρώει…και να με σκουντάει…”Κάτι δεν πάει καλά…κάτι δεν πάει καλά…” μου φώναζε το κεφάλι μου…”Πάρε τηλέφωνο λέμε….πάρε πάρε να δεις τι γίνεται…” Και πήρα…και ξαναπήρα…Και την τελευταία φορά μου είπε θα με πάρει αυτή-λέει- να μιλήσουμε…Κι όπως λέει η φίλη και συνάδελφος Αλεξάνδρα…”Τι να μιλήσετε;…Σαν να είναι ο φίλος σου που θέλει να σε χωρίσει…μου φαίνεται…” Ναι ναι έτσι ακριβώς…Μέχρι και την ατάκα-σχεδόν δηλαδή-“δεν φταις εσύ αλλά εγώ” μου είπε…Γιατί σήμερα που πήγα απο’κει…αφού με χαιρέτισε με χαρά και εναγκαλισμούς και καμάρωσε και το Νικόλα-ναι είχα και το παιδί μαζί-…με πήρε παράμερα-μην ακούσει και η υποψήφια πελάτης- και μου είπε οτι αναγκάστηκε να κρατήσει εκείνη τα τμήματα που συνήθως παίρνω εγώ…γιατί της χρωστάνε λεφτά και δεν βγαίνει (στα αγγλικά μου το είπε αυτό για να μην καταλάβουν οι αδαείς πελάτες)…Οτι δεν έχει παράπονο από μένα…οτι ίσως, αν και άμα και όποτε, δεν θα χαθούμε και τέτοια…Και μετά -έχει και θράσος- με ρωτάει: μήπως έψαξες κάτι άλλο; Βρήκες κάτι; Να σου δώσω συστατική επιστολή αν χρειάζεσαι… Χμμμ…ναι ίσως και να έψαχνα εάν ήξερα οτι δεν θα με πάρεις…ίσως και να έψαχνα εάν όταν σε πήρα επανειλλημένως τηλέφωνο μου το είχες πει…Εάν το Μάϊο όταν ρώτησα αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα μου το είχες πει… Τώρα τι να ψάξω…στις 28 Αυγούστου…;; Που σε δυό βδομάδες ανοίγουν τα σχολεία και τα φροντιστήρια;; Αλλά επειδή εγώ το είχα το άτιμο προαίσθημα είπαμε..κι επειδή δεν σου είχα εμπιστοσύνη (και καλά έκανα τελικά)…έψαξα και ψάχνω ακόμα δηλαδή..Και αύριο έχω μια συνέντευξη για δουλειά…Μακάρι να με πάρουν και να αρχίσω ξανά…(κάντε και καμιά προσευχή ε;;;;) Απλά απογοητεύτηκα… γιατί πίστευα οτι 6 χρόνια σε μια δουλειά που αγαπάς και σ’αγαπάνε (υποτίθεται) σημαίνει οτι φέρεσαι στον άλλο καλύτερα όταν πρέπει να τον διώξεις…Και πικράθηκα…γιατί αξίζω καλύτερη αντιμετώπιση…Και στην τελική δεν θα την κατέκρινα… Είναι δικιά της η επιχείρηση…δικά της τα λεφτά…Με το δίκιο της θα κάνει αυτό που πιστεύει καλύτερο για τη δουλειά της…Αλλά στους ανθρώπους πρέπει να φέρεσαι σωστά…αν θες κι εσύ να λέγεσαι άνθρωπος…Εύχομαι μόνο αυτό που λέω σε όλους…ότι κάνεις να σου γυρίσει μια μέρα…Και πειράζει που στεναχωρέθηκα για τα παιδάκια μου που τα διδάσκω από τόσα δα και δεν θα τα ξαναέχω-και που με ζητούσαν τα καημένα να τα πάρω φέτος…;;; Δεν πειράζει…όλα καλά θα πάνε…Τι Ελπίδα θα ήμουν χωρίς ελπίδα…Ουφ…τα’πα και ξαλάφρωσα…Καλή εβδομάδα να έχουμε…