Εγώ και το ημερολόγιο έχουμε μια σχέση χρόνων…Νομίζω ότι είχα ημερολόγιο απο τότε που έμαθα να γράφω…ή σχεδόν από τότε. Πάντα μου άρεσε να καταγράφω οτι σκεφτόμουνα, οτι συνέβαινε κατά περιόδους στη ζωή μου, οτι μου κατέβαινε στο κεφάλι, ιδέες και συναισθήματα και όνειρα…αλλά και την πραγματικότητά μου…που πήγα, τι έκανα, ποιόν είδα…Στην αρχή έγραφα παιδικά πράγματα…την μικρή μου καθημερινότητα, το σχολείο, τους φίλους. Ζωγράφιζα και έβαζα αυτοκόλλητα να το κάνω πολύχρωμο και χαρούμενο. Μετά ήρθαν και οι πρώτοι έρωτες και η τρελή μου εφηβεία και το γέμιζα καρδιές και βέλη και ονόματα και ευχές και όνειρα. Φίλος καλός το ημερολόγιο μου…κρατούσε μυστικά καλύτερα απ’ όλους. Αλλά κι εγώ πάντα το διπλοκλείδωνα και το έκρυβα…μακρυά από τα περίεργα μάτια και χέρια του μικρού μου αδερφού …που όλο με τριγύριζε να δει τι γράφω στο τετράδιο με την κλειδαριά…Σταμάτησα να γράφω όταν γνώρισα τον Αντώνη και ξεκίνησε η σχέση μας…Δεν είχα χρόνο βλέπεις να γράφω για όνειρα …Ήθελα να τα ζω και να ονειρεύομαι μαζί του. Και να που πέρασε ο καιρός και ήρθε η ώρα να ξαναγράψω για την μικρή μου καθημερινότητα, για την χρωματιστή μου πραγματικότητα, για τα όνειρα και τις ιδέες και τις σκέψεις μου. Αλλά τώρα οι καιροί έχουν αλλάξει…Κι εκεί που διπλοκλείδωνα τις σκέψεις μου να μην τις δει κανένας..τώρα ανοίγω το παράθυρο στο σπίτι μου μου, στη ζωή μου και στο μυαλό μου. Να έρθει όποιος θέλει να τα δει και να μοιραστεί και τα δικά του..Χίλιοι καλοί χωράνε στην πραγματικότητά μου και στην καθημερινότητα μου…. Καλή εβδομάδα να έχουμε…
Two boys and Hope
Related posts
3 Comments
Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης
Σχετικά
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger...
Learn more
Αχ ναι, αυτά τα ημερολόγια. Και τι ωραία (και αστεία βέβαια) είναι όταν τα ξαναπιάνεις στα χέρια σου μετά από χρόνια…
Μου θύμισες εποχές παλιές που έγραφα κι εγώ ημερολόγιο..το κλέιδωνα μάλιστα με μια μικρή κλειδαρίτσα να μη το διαβάσει κανείς..δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα..Τώρα το ημερολόγιο μου έγινε…διαδικτυακό..ένα μπλογκ..ένας καναπές..οι φίλες μου οι δημιουργίες μου ..οι λύπες και οι χαρές..καλώς ήρθες μικρή μου μανούλα στη μπλοκογειτονιά μας.
ευχαριστω αχτιδα μου!!! καλως σας βρήκα !!!