“Τα ψηλά βουνά” του Ζαχαρία Παπαντωνίου, τα γνώρισα στην τετάρτη δημοτικού. Ο δάσκαλος μας, μας τα διάβαζε κεφάλαιο -κεφάλαιο πριν σχολάσουμε… Δεν ακουγόταν ο παραμικρός ψίθυρος μέσα στην τάξη… παρά μόνο τα γέλια μας με τα καμώματα του Φουντούλη. Το αγάπησα αυτό αυτό το βιβλίο…