Την προηγούμενη εβδομάδα …αν και ήμουν άρρωστη πήγα το Νικόλα στην παιδίατρο για να κάνει εμβόλιο… Ευκαιρία για ζύγισμα και μέτρημα… μιας και έχει συμπληρώσει 13 μήνες ζωής στη ζωή μας… Για να δούμε λοιπόν… 

  • Μήνας: 14ος 
  • Βάρος : 9600 γρ. (δεν πήρε ούτε ένα γραμμάριο το πουλάκι μου…)
  • Ύψος: 78 εκ.
  •  Δόντια : 12 (6 πάνω 6 κάτω) 
  • Νέες γεύσεις : γάλα (του κουτιού και όχι της μαμάς)

Αυτόν το μήνα είμαστε σε φάση αποθηλασμού…Το τελευταίο διάστημα είχα την αίσθηση οτι δεν χόρταινε…δεν έπινε ..κάτι τελωσπάντων…Ίσως και γι’ αυτό να ήταν ανήσυχος το βράδυ…ίσως και από τα δόντια…Ποιός ξέρει.. Όπως και να’χει του έδωσα να δοκιμάσει ξένο…Noulac για την ακρίβεια…γιατί μόνο αυτό του άρεσε….Του βάζω και μια κουταλιά μέλι μέσα..και πίνει.Βέβαια δεν πίνει όσο θα έπρεπε αλλά το παλεύω…
Το μωρό μου μεγαλώνει…και σαν να μην μοιάζει άλλο με μωράκι…αλλά φέρνει σε παιδάκι πια…
Παίζει με τα παιχνίδια του, μπάλες, αυτοκινητάκια, τουβλάκια,ζωάκια…ιδίως για το σκυλάκι και το αλογάκι των Little People…τρελαίνεται…



Σηκώνεται πιό άνετα τώρα και πιάνεται από τα κάγκελα του κρεββατιού του, τον καναπέ, τους τοίχους…ή ότι άλλο μπορεί… και σουλατσάρει σε όλο το σπίτι… Όπου να ‘ναι τον περιμένουμε να περπατήσει…


Παίζει κρυφτό και σκάει στα γέλια όταν τον κυνηγάς… Μόλις ακούει μουσική κουνιέται ολόκληρος και χοροπηδάει…μέχρι και μαντήλι κουνάει… Χορευταράς θα γίνει νομίζω…Το αγαπημένο του τραγούδι αυτή την εποχή είναι το “Μια γριά μπαμπόγρια” (?) από τα ζουζούνια…

Η αγαπημένη μας συνήθεια είναι να μοιραζόμαστε το τοστ μου το πρωί…Μόλις με βλέπει με το πιάτο έρχεται και τρίβεται σαν το γατί και περιμένει τις μπουκίτσες του…

Έχει γίνει ένας μικρός πονηρός ζαβολιάρης…που όλο προσπαθεί να κάνεις ζημιές…Αρπάζει ότι βρει από το τραπέζι του σαλονιού, προσπαθεί να φτάσει και το τραπέζι της κουζίνας..(λίγο ακόμα θέλει…), ρίχνει τα περιοδικά από τη βιβλιοθήκη, τα αρκούδια του από το καλάθι, εκτοξεύει τις μπάλες με απίστευτη ταχύτητα…Και μόλις τον φωνάζεις ..σου ρίχνει ένα θανατηφόρο ζαβολιάρικο χαμόγελο…να θες να τον ζουλήξεις ένα πράγμα…

Συνέχεια κελαϊδάει…μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά…και άλλα δικά του ακατάληπτα…νταχ, κακά, ντάκα, γκούγκου, μπάκα, μαμ, άτα, κόκο… Καταλαβαίνει περισσότερα τώρα…Του λες να σου φέρει ή να σου δείξει κάτι και το κάνει ή τουλάχιστον προσπαθεί να το κάνει…χεχε Και η φωνή του…αχ τρελαίνομαι να την ακούω…

Άρχισε να δείχνει με το δάχτυλο και να ζητάει κιόλας… άκουσον άκουσον- ο μπόμπιρας ..Έχει και απαιτήσεις και διεκδικεί κιόλας..Κι αν δεν του το δώσεις αυτό που θέλει βάζει τις φώνές και τα κλάμματα…

Την μεσημεριανή σιέστα την έχουμε ξεχάσει…Δεν θέλει να χάσει λεπτό από το παιχνίδι… Και δεν κάθεται πολύ σε ένα σημείο…όλο το σπίτι γυρνάει…(χμ..να γιατί δεν έβαλε γραμμάριο…) Από τις 8 που θα ξυπνήσει..το πολύ να κοιμηθεί καμιά ωρίτσα κατά τις 11 και μετα..;; Άϋπνος και ακούραστος μέχρι τις 10 το βράδυ…Εγώ πάλι..κομμάτια από το να τον κυνηγάω..και να θέλω να κοιμηθώ από τις 8….Αλλά που να μ’αφήσει το ντουρασελάκι…Ας είναι θα κάνω και σιλουέτα..χιχι


Το αγαπημένο του μέρος είναι το μπαλκόνι…Επιμένει να βγει βρέχει- χιονίζει…Να δει τα λουλούδια, τα αυτοκίνητα που περνάνε, τις γάτες που σουλατσάρουν στην αλάνα απέναντι…


Μεγαλώνει το αγοράκι μου..Γίνεται παιδάκι μπροστά στα μάτια μου και δεν τολμάω ούτε να τα ανοιγοκλείσω μη τυχόν και χάσω καμιά στιγμή…Πώς περνάει έτσι γρήγορα ο καιρός…