Μήνας 26ος, 27ος, 28ος, 29ος… 

• Μήνας: 26ος- 27ος- 28ος
• Ύψος:   88,5εκ.
• Βάρος: 12.100 γρ.
• Νο παπουτσιού : 23
• Αγαπημένο φρούτο : καρπούζι
• Αγαπημένο γλυκό : γλειφιτζούρι (το ανακάλυψε φέτος και έχει τρελαθεί..μόνο με ένα γλειφιτζούρι καθόταν ήσυχος..χεχε)
• Αγαπημένο cartoon : Μίκυ Μάους club (-επιμένουμε σταθερά αν και το καλοκαίρι κόλλησε και με ένα κινούμενο που το λένε “Bo” …μας τρέλανε..)
• Aγαπημένο χρώμα: πράσινο και γαλάζιο
• Αγαπημένο ζωό : γάιδαρος και λύκος

Τα αγαπημένα του τραγούδια -όλο μα όλο το καλοκαίρι – ήταν τα “Τρίγωνα κάλαντα” και “ο μικρός τυμπανιστής..Τα τραγούδησε άπειρες φορές και το κυριότερο μας έβαζε (ανάγκαζε) να του τα τραγουδάμε (!!!) Και εντάξει..όταν ήμασταν στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο και οδηγούσαμε μέσα στις ερημιές δεν πείραζε που τα τραγουδούσαμε στη διαπασών..Δεν μας άκουγε και κανείς που τραγουδούσαμε Χριστουγεννιάτικα κάλαντα ντάλα Αύγουστο..Αλλά που να μας έβλεπες μόλις φτάναμε σε κατοικημένη περιοχή…Ο Νικόλας δεν μας επέτρεπε (εννοείται) να σταματήσουμε το τραγούδι (ντροπή και όνειδος στον άμοιρο που θα προσπαθούσε..) οπότε κι εμείς τα τραγουδούσαμε όσο ψιθυριστά γινόταν..Και ανεβαίναμε οκτάβες όσο φεύγαμε από τον κόσμο..Αν τυχόν βρεθήκατε προς Τορώνη και ακούγατε κάλαντα από κάποιο αυτοκίνητο..εεε είμασταν εμείς..χαχα..



Το αγαπημένο του βιβλίο ήταν ” Μια κάμπια πολύ πεινασμένη” του Eric Carle. Υπέροχο βιβλίο παρεπιπτόντως.. (προβλέπεται σχετική ανάρτηση). Το λάτρεψε…Το διαβάσαμε τόσες φορές που πλέον το ξέρει απ’ έξω… Αν του πεις να σου πει παραμύθι, αυτή την ιστορία διηγείται..Μάταια προσπάθησα να τον βιντεοσκοπήσω η μάνα.. Μόλις  έβλεπε την κάμερα άλλαζε τροπάριο..Που θα μου πάει όμως..

Με το φαγητό είχαμε ένα θεματάκι ως συνήθως.. Ολόκληρο το καλοκαιρινό τρίμηνο άρχισα να πιστεύω οτι το παιδί μου έχει σίγουρα Ιταλικές, Κινέζικες και Βλάχικες ρίζες..αφού τα μόνα που έτρωγε ουσιαστικά ήταν μακαρόνια, ρύζι και τραχανάς..Πάλι καλά που έπινε γάλα κι έτρωγε και κανένα φρουτάκι που και που..

  
Με τη θάλασσα και το νερό ;;; Τρέλα.. Με το ζόρι έβγαινε..Τι βουτιές, τι κολύμπι.. Η αδυναμία του..η πισίνα.. Έπρεπε να του πούμε οτι έχουν ζαρώσει τα χέρια του για να καταδεχτεί να βγει.. Αγαπημένο παιχνίδι το νεροπίστολο..

Το θέμα της πάνας δεν το δουλέψαμε καλά..οπότε οι προσπάθειες ήταν ανεπιτυχείς..Φταίω εγώ κυρίως εγώ γιατί δεν ασχολήθηκα όσο έπρεπε ίσως..Αλλά και λόγω των συνθηκών ήμασταν συνέχεια στο δρόμο οπότε του φορούσα πάνες περισσότερο απο όσο θα ήθελα.. Να τονίσω οτι κατουρούσε μεν σε όλο το σπίτι…Αλλά τουλάχιστον το έλεγε μετά..Οπότε το τέλος του καλοκαιρινού τριμήνου μας βρήκε ακόμα με πάνες…(αλλά όχι για πολύ..χεχε)

Τρελαίνεται για μουσική και για μουσικά όργανα..Τα ξέρει όλα ή σχεδόν όλα..Να τα λέει, να τα ξεχωρίζει, να τα ζωγραφίζει..Κάνει οτι παίζει μουσικά όργανα.. Τα αγαπημένα του είναι η τρομπέτα, το τρομπόνι και το τύμπανο.. Κάθε φορά που ακούμε τραγούδια, εκείνος παίζει τα αγαπημένα του όργανα, εγώ είμαι η τραγουδίστρια (χαχαχα) και όποιος άλλος βρεθεί εκεί παίζει φανταστικά γαλάζια και πράσινα βιολιά.. Ρίχνουμε πολύ γέλιο.. Λοιπόν..μεγαλώνω έναν εκκολαπτόμενο μουσικό..Νομίζω οτι με την πρώτη ευκαιρία θα τον πάω σε κάποιου είδους μουσική αγωγή..Αν μέχρι τότε ενδιαφέρεται εννοείται..

Μιλάει απίστευτα.. Και πολύ και σωστά και καθαρά.. Ναι ναι καμαρώνω η μάνα κουκουβάγια.. Τι τραγούδια σου λέει, τι ποιήματα, τι παραμύθια, τι συζητήσεις κάνει με ένα σωρό άγνωστο κόσμο.. Είναι ευγενικός όμως..Να μας δεις να μπαίνουμε στο φούρνο και να λέει στα κορίτσια “Θέλω ένα κουλουράκι παρακαλώ”.. Η μάνα έχει λιώσει στο πάτωμα.. Λατρεία μου…

Λόγω των συνθηκών όλο το καλοκαίρι κοιμόταν μαζί μου.. Τους πιο ωραίους ύπνους κάναμε μαζί.. Νομίζω οτι δεν υπάρχει καλύτερο αγχολυτικό από το να κοιμάσαι δίπλα στο παιδάκι σου..Και να ξυπνάς με τη φατσούλα του δίπλα σου..

• Μήνας: 29ος
• Ύψος:   89εκ.
• Βάρος: 12.200 γρ.
• Νο παπουτσιού : 24
• Αγαπημένο φρούτο : αχλάδι
• Αγαπημένο γλυκό : ρυζόγαλο  (Είναι το μόνο που το ζητάει μόνος του..)
• Αγαπημένο
  cartoon : Μίκυ Μάους club αλλά τώρα αρχίζει να του αρέσει και ο Ντόναλντ λίγο περισσότερο από πριν.
• Aγαπημένο χρώμα: πράσινο και γαλάζιο
• Αγαπημένο ζωό : γάιδαρος και λύκος και γουρούνι

Τρελαίνεται να μετράει.. Ξέρει τους αριθμούς από το 1 ως το 20  και όπου τους δει, τους δείχνει και τους λέει.. “Μαμά εκεί λέει 4, να το 18 μαμά..” Απαριθμεί και μέχρι το 20, καμιά φορά και παραπάνω..Όλο μετράμε..Τόσα αυτοκινητάκια, τόσα βιβλία, τόσες μπογιές.. όλα..τα πάντα..

Ξέρει τα σχήματα, τα χρώματα…Τώρα παίζουμε παιχνίδια με λέξεις.. “Βλέπω ένα πραγματάκι που το χρώμα του αρχίζει από κό… κόκκινο μαμά..όπως η πετσέτα σου”.. Το αγαπημένο του παιχνίδι με το μπαμπά του είναι να φτιάχνουν φανταστικές εικόνες.. “Βλέπω ένα κολοκύθι που παίζει τύμπανο” λέει ο ένας..”Σιγά μη παίζει και κιθάρα” …λέει ο άλλος και σκάνε στα γέλια…Άμα τους ακούς σου φτιάχνει η διάθεση..χαχαχα..

Τώρα τελευταία έχει αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον για τα γράμματα.. (η νηπιαγωγός μάνα τρελαίνεται απο χαρά…χεχε)… Συνέχεια ρωτάει: “τι λέει εδώ;” Γράφουμε στον πίνακα.. Ονόματα κυρίως.. Πάνω από αυτούς που ζωγραφίζουμε.. Νικόλας, μαμά, Ελπίδα, μπαμπάς, Αντώνης, γιαγιά, παππούς..Παίρνει το μαρκαδόρο και γράφει το όνομά του..Άλλοτε κάνει τρεις γραμμές και συλλαβίζει παράλληλα.. Νι κο λας ..Άλλοτε το λέει γρήγορα και κάνει μια γραμμή σα καρδιογράφημα..” Εδώ λέει Νικόλας μαμά.. ” Η μάνα λιώνει στο πάτωμα…

ΔΙαβάζουμε..πολύ..μα πάρα πολύ όμως..Τουλάχιστον καμιά 20αριά βιβλία τη μέρα..κι απο 2-3 φορές το καθένα.. Είναι βιβλιοφάγος το αγόρι μου όπως η μαμά…Αχ πόσο το ευχόμουνα αυτό…Τώρα το αγαπημένο του βιβλίο είναι ” Ο λύκος Ζαχαρίας θέλει να αλλάξει χρώμα” . Τέλειο βιβλίο… Έχουμε και τα τρια βιβλία της σειράς..Το λατρεύουμε οικογενειακώς…Κι ο μικρός το ξέρει απ’ έξω..

Επιτέλους έχει αρχίσει να τρώει κανονικά..Φτου φτου μη τον ματιάσω..Βέβαια όχι τόσο σε ποσότητα (αλλά το παλεύουμε το θέμα..) αλλά σε ποιότητα και ποικιλία… Ο Αντώνης αγχώνεται που είναι αδυνατούλης..Εμένα μου φτάνει που είναι υγιής.. Έχουμε ένα θέμα με τα ρούχα που δεν του κάνουν καλά…αλλά οκ θα του κάνουν και του χρόνου..χεχε
 

Αυτό το μήνα τα αγαπημένα του παιχνίδια είναι τα αυτοκινητάκια και τα τρένα.. Όλο με ένα τέτοιο είναι στο χέρι και το τσουλάει σε όλο το σπίτι.. Κάνουμε αγώνες δρόμου, στήνουμε γραμμές, τρέχουμε σε πίστες..Μπορεί να ασχοληθεί και για λίγο μόνος του.. Αν και συνήθως θέλει και παρέα για να παίξει οπότε..τι να κάνει η μαμά..;; Παίξει κι εκείνη με τα αυτοκινητάκια..χαχα..

Τώρα τελευταία, όταν φεύγουμε βόλτα, διαλέγει να πάρει κι ένα παιχνίδι μαζί του.. Ποτέ πριν δεν το έκανε..Τώρα φεύγουμε και κρατάει πότε αεροπλανάκι, πότε αυτοκινητάκι.. Περίεργο μου φαίνεται.. αχ το παιδί μου μεγαλώνει…

Στον ύπνο καμιά φορά παραμιλάει.. Βλέπει όνειρα και μιλάει μόνος του.. Γελάει κιόλας.. Έχει πλάκα να τον βλέπεις…Εκεί που κοιμάται ήσυχος ήσυχος ξαφνικά αρχίζει να λέει για αλεπούδες και ιπποπόταμους και λύκους… Μα τι ονειρεύεται αυτό το παιδί απορώ…χαχα. Πλέον κοιμάται και στο κρεββάτι του..Εντάξει όχι πάντα γιατί καμιά φορά μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ..και κοιμόμαστε μαζί..

Ζωγραφίζει συνέχεια.. Αυτός ο πίνακας από το ΙΚΕΑ τα έχει βγάλει τα λεφτά του.. Κρατάει τους μαρκαδόρους -ένα σε κάθε χέρι – και κάνει κύκλους, γραμμές , μουτζουρώνει.. Ξέρει να ζωγραφίζει και μπαλόνια..ο καλλιτέχνης μου..    

Στο θέμα “κόψιμο πάνας” επανήλθαμε δυναμικά..Πλέον φοράει μόνο το βράδυ..Όλη την υπόλοιπη μέρα είναι με κανονικό βρακάκι. Όχι οτι δεν είχαμε ατυχήματα φυσικά.. Το πρόβλημα είναι οτι κατουράει πάνω του και μετά έρχεται και το λέει..Προσπαθώ να τον βάζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην τουαλέτα… Όταν δεν θέλει, δεν κάθεται με τίποτα.. Πάντως τώρα..και βόλτα όταν βγαίνουμε δεν φοράει πάνα…(γιούχου!!!!). Ευτυχώς μέχρι τώρα (φτου φτου) δεν είχαμε ατυχήματα.. Πάντως εννοείται οτι εγώ κουβαλάω μαζί δεύτερα ρούχα και το potete plus για μια ώρα ανάγκης.. 


Είναι πεισματάρης και θυμώνει.. Όταν θέλει κάτι και δεν γίνεται βάζει τις φωνές.. Σουφρώνει τα φρύδια του και σταυρώνει τα χέρια του..Είναι να τον φας..”Εγώ τώρα θύμωσα μαμά” 



Οι ατάκες του είναι φοβερές..Άλλες σε ρίχνουν κάτω από τα γέλια, άλλες σε κάνουν να λιώνεις.. μα όλες σε κάνουν να σκας από υπερηφάνεια. Πρέπει να τις γράψω σε ανάρτηση καμιά φορά.. Θα κλείσω όμως με μια από τις αγαπημένες μου..Ο Αντώνης ήταν στο χωριό  και εμείς είμαστε μόνοι μας και ξαπλώνουμε στον καναπέ για να κοιμηθεί..Ο Νικόλας μισοκοιμισμένος.. Ξαφνικά γυρνάει, μου πιάνει το χέρι και μου λέει : “Μη φοβάσαι μαμά.Εγώ είμαι εδώ. Θα σε προσέχω εγώ.” Και κοιμάται… Η μαμά ένα με το πάτωμα…