in English soon

Την Τετάρτη ο Νικόλας έγινε 22 μηνών…Σε δύο μήνες έχει γενέθλια και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που πήγαν αυτά τα δύο χρόνια..Πόσο γρήγορα πέρασαν…Αχχχ το μωρό μου μεγαλώνει…

  • Μήνας: 22ος
  • Ύψος:  85 εκ.
  • Βάρος:  11.650 γρ.
  • Νο παπουτσιού : 23
  • Αγαπημένο φαγητό : σπανακόρυζο και αυγά
  • Αγαπημένο cartoon : Μίκυ Μάους (σταθερή αξία)
  • Αγαπημένο χρώμα : πράσινο
  • Αγαπημένο ζώο : κακός λύκος και φάλαινα   

Όταν κοιμάται θέλει να στριμώχνει κάπου τα χέρια του…κάτω από το μαξιλάρι, στο στρώμα..στις μασχάλες μου όταν τον έχω αγκαλιά…Το μαξιλάρι του είναι δικό ΤΟΥ και κανενός άλλου…Απαγορεύεται να ακουμπάς το μαξιλάρι του..Αν τυχόν -αν λέμε- διανοηθείς να ακουμπήσεις το κεφάλι σου..έρχεται και σε τραβάει, σου σπρώχνει το κεφάλι μακρυά από το μαξιλάρι ΤΟΥ. Είναι ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ…πάει και τελείωσε..χαχα..

Τρελαίνεται – τρελαίνεται όμως- να πλένει τα δόντια του. Μα και 4 φορές τη μέρα…Και κάθε φορά που μπαίνει στο μπάνιο…Ανεβαίνει στο σκαλάκι του..οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα -βεβαίως βεβαίως και καθόμαστε τουλάχιστον 5 λεπτά να τρίβει και να δαγκώνει την οδοντόβουρτσα…και βάζουμε και οδοντόκρεμα 2 φορές παρακαλώ.Το έχω καταλάβει εννοείται οτι του αρέσει η γεύση της οδοντόκρεμας αλλά κάνω το κορόιδο…Τι να κάνω..έτσι μαθαίνονται σταδιακά οι καλές συνήθειες..

Η τελευταία αδυναμία του είναι οι ΑΡΙΘΜΟΙ. Ξέρει να μετράει μέχρι το 15 και αναγνωρίζει και οπτικά τους αριθμούς από το 0 μέχρι το 9. Παίζει με αριθμο – παζλ, διαβάζει αριθμοβιβλία, τους βλέπει στην τηλεόραση… Τρελαίνεται…Μετράει μόνος του τα παιχνίδια του..Τα βάζει στη σειρά κι αρχίζει…”ένα, δύο, τρία ,τέσσερα…”

Είναι σαν σφουγγάρι…ρουφάει τα πάντα…Ότι ακούσει, ότι του πούμε, ότι δει…Έχει απίστευτο λεξιλόγιο. Μιλάει κανονικά με κανονικές προτάσεις…που έχουν 5-6 ακόμα κι 7 λέξεις, με άρθρα, με παρακαλώ, με κτητικά (ΜΟΥ κυρίως..χεχε). Ξέρει τα μέρη του σώματος -μα όλα όμως– όχι μόνο τα βασικά..ακόμα και τα δύσκολα…αστράγαλος, αγκώνας, γόνατο, στήθος, ώμος..(του τα έμαθε ο μπαμπάς του). Ξέρει φρούτα και λαχανικά, τα χρώματα…Μπορεί και επαναλαμβάνει τραγουδάκια με 3-4 στίχους που τα λέμε καθημερινά…

Αγαπημένη συνήθεια πριν τον ύπνο, να καθόμαστε αγκαλιά και να διαβάζουμε παραμύθια ή να φτιάχνουμε δικά μας παραμύθια και τραγουδάκια...”Ο Μίκυ και οι 4 πράσινες αρκούδες”, το “Πράσινο ψαράκι”…και τέτοια…Του αρέσουν τόσο πολύ που δίνει και παραγγελιές…”Μαμά, το πάσινο ψαράκι, το μωβ ψαράκι, το μίκυ και τις πάσινες ακούδες” το “νάνι νάνι”.. Κι άντε να θυμηθεί η έρημη μάνα τι του διηγήθηκα το προηγούμενο βράδυ…Μήπως να αρχίσω να τα γράφω καλύτερα…;;

Ο καλλιτέχνης μέσα του είναι ακμαίος και δημιουργικός.. Ζωγραφίζει καθημερινά σε ότι χαρτιά βρει..κυρίως με ξυλομπογιές γιατί με τους μαρκαδόρους βάφει τα χέρια του. Αγαπημένο θέμα ζωγραφικής αυτό το διάστημα είναι…η φάλαινα και τα αυγά…Γεμίζει σελίδες και σελίδες με φάλαινες και αυγά….χαχα…Κι έρχεται όλο περηφάνια να μου τα δείξει “κοίτα μαμά, κοίτα..” Λιώνω η μάνα κουκουβάγια… 

Νευριάζει πολύ γρήγορα..Υπομονή μηδέν (μα ίδιος ο μπαμπάς του..!!!) Κι όταν νευριάζει, πετάει τα παιχνίδια του κάτω, τινάζει τα πόδια του,δεν σου δίνει σημασία, θέλει να κάνει το δικό του…κι αν δεν τα καταφέρνει πάει και ξαπλώνει μπρούμυτα στο χαλί του διαδρόμου …Εκεί είναι που γελάω και του κάνω τα χατήρια..χαχα.. Αρχίζει και μεταμορφώνεται σε μικρό ταλιμπάν…Σκαρφαλώνει στον καναπέ και στο τραπέζι όλο χαρά που τα κατάφερε…Πως να τον μαλώσω μετά...;; 
Είναι επιρρεπής σε ζημιές και ατυχήματα…(πρέπει να βγάλω μάτια και στην πλάτη, και καναδυό και στα πλαϊνά ίσως). Ότι βρίσκεται σε ακτίνα αρπαγής πρέπει να το αρπάξει και να το ρίξει κάτω…Έτσι λούστηκε 2 φορές με ζεστά σαπουνόνερα (αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…)

Γελάει πολύ..συνέχεια…Απίστευτο γάργαρο γέλιο.. Την κάνει τη μαμουνιά ο ζημηιαρόγατος και σκάει στα γέλια… Αυτό το διάστημα του την έχω στημένη να τον κάνω να γελάει για να τον γράψω με την κάμερα…Αυτό το γέλιο σου φτιάχνει τη διάθεση…


Του αρέσει να μαγειρεύει…Το καλύτερό του είναι να σπάει τα αυγά και να τα χτυπάει…(Προβλέπω να τρώμε πολλές ομελέτες..χαχα)..Και το ακόμα καλύτερο να μαγειρεύει με το μπαμπά του..




Δύο σεφ μέσα στην κουζίνα μου…Ποιος τη χάρη μου..ε;;;

Ψοφάει να κρύβεται…Πίσω από την κουρτίνα, κάτω από το
τραπέζι, πίσω από τα αρκούδια του ή και πίσω από τα χέρια
του..χεχε…Κι εσύ να ψάχνεις..”Που είναι ο Νικόλας;; Μήπως είναι στην
κουρτίνα;;;” “Όχι όχι”…Μας παίρνει κι εμάς από το χέρι και κρυβόμαστε και οι τρείς πίσω από την κουρτίνα της κουζίνας…και περιμένουμε να μας βρουν..χαχα..   
Φαντάζεστε την εικόνα;;

Ένα άλλο παιχνιδάκι που κάνει όταν καθόμαστε στον καναπέ, κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, είναι  να κρύβει την πιπίλα του (οκ συνήθως κάτω από το μαξιλάρι) και μετά να ρωτάει με ερευνητικό παμπόνηρο ύφος : “που πήγε η πιπίλα του Νικόλα;; Μήπως μήπωωωωωως…;;;”

Μικρό μου χαδιάρικο αγόρι…Ψυχουλίνι μου όμορφο…Φως της ζωής μου…Αστέρι μου λαμπερό…
Δεν χορταίνω να σε αγκαλιάζω και να σε φιλάω…