in English soon

Τώρα που ο
Νικόλας έχει μεγαλώσει αρκετά προσπαθώ να πηγαίνουμε συχνά σε πάρκα και
παιδικές χαρές…Κι εκεί μαζί με τα παιδιά υπάρχουν φυσικά και οι μαμάδες…Η
αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω συνηθίσει ότι είμαι μαμά (?) κι ας έχει περάσει 1,5 χρόνος..Ίσως επειδή
από τους φίλους μας μόνο η φίλη μου η Βάσω έχει μικρό παιδί..(ευτυχώς άλλες δύο περιμένουν…) και δεν έχω συνηθίσει να μιλάω σε άλλες μαμάδες..Μερικές φορές νιώθω άβολα ή περίεργα ή δεν ξέρω τι να πω…

Τις προάλλες πήγαμε σε μια από τις παιδικές χαρές που έχει εδώ κοντά..Πήγαμε νωρίς το πρωί και ήμασταν μόνο εμείς..Ο Νικόλας επιθεώρησε όλα τα παιχνίδια …

και κατέληξε στο αγαπημένο του..την τσουλήθρα φυσικά…Και μάλιστα ήταν πολύ βολική γιατί μπορούσε να ανέβει και να κατέβει ΜΟΝΟΣ του..(χεχε όχι άλλη γυμναστική για τη μαμά…)

Αφού παίξαμε μαζί αρκετή ώρα…τσουπ να σου κι ένα κοριτσάκι με τους γονείς του… Η μικρή ήταν ένα χρόνο πιο μεγάλη από το Νικόλα..Κάθισαν κι εκείνοι στο κιόσκι που είχαμε αφήσει κι εμείς τα πράγματα και κάποια στιγμή -αφού είχα ξεθεωθεί να κυνηγάω το Νικόλα που μάδαγε τους θάμνους και τα έδινε στο κοριτσάκι (είπαμε είμαστε ρομαντικοί τύποι..χαχα), καθίσαμε κι εμείς εκεί να φάει ο μικρός τη μπανάνα του..
..Και πιάσαμε τη κουβέντα..Δηλαδή η άλλη μαμά ξεκίνησε και σχολίασε ότι ο μικρός τρώει μόνος του ενώ εκείνη ακόμα την ταΐζει γιατί αλλιώς δεν τρώει..Της είπα ότι τα φρούτα τα αλέθω κι εγώ ακόμη..για να φάει περισσότερο αλλά του δίνω και στο χέρι διάφορα…φρούτα, μπισκότα, κέικ, ψωμάκι…Μετά τη ρώτησα κι εγώ πόσο μηνών είναι (ήταν έγκυος..) και μετά … παύση και μια άβολη σιωπή… Οπότε σηκώθηκα κι εγώ και κυνηγούσα το Νικόλα…

Μετά από λίγο χαιρέτησα και φύγαμε για το σπίτι…Στο δρόμο το σκεφτόμουν…Συνυπάρχουμε μαζί με άλλες μαμάδες στους ίδιους χώρους..πάρκα, παιδικές χαρές… Θέλω να είμαι πιο κοινωνική αλλά ακόμα μου φαίνεται περίεργο να πιάνω κουβέντα σε αγνώστους… Δεν θέλω να γίνομαι ενοχλητική ή περίεργη ή κουραστική…Αλλά μου φαίνεται κάπως..να είμαι δίπλα δίπλα με κάποιον και να είμαστε “μούγκα”, να κυνηγάμε μαζί τα πιτσιρικάκια μας και να μη πούμε ούτε μια λέξη…Ίσως υπάρχουν κανόνες τι να πεις και πως να ρωτήσεις και πόσες ερωτήσεις επιτρέπεται να κάνεις και μέχρι πόσα μπορείς να σχολιάσεις, πριν να θεωρηθείς ενοχλητική…
Εγώ πάντως κάνω αυτά:

  • Χαιρετάω πάντα. Και όταν πηγαίνω κι όταν φεύγω και υπάρχει κόσμος εκεί που καθόμαστε. “Καλημέρα, γεια σας, καλή συνέχεια, καλό μεσημέρι…” Το να είσαι ευγενικός δεν κάνει κακό…
  • Χαμογελάω πάντα. Πώς μπορώ να είμαι κατσούφα όταν είμαι βόλτα με το Νικόλα μου;;
  • Δεν συγκρίνω. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τα παιδιά…Τουλάχιστον όχι με το ύφος: “αααα εμάς ο Γιωργάκης ξέρει 5 γλώσσες, πιάνο και μπορεί να κάνει τρεις τούμπες στον αέρα…” Αλλά μια ανταλλαγή πληροφοριών δεν είναι κακή : “Ο Νικόλας έχει βγάλει σχεδόν όλα τα δόντια αλλά ακόμα του δίνω αλεσμένα φρούτα μερικές φορές..” ή “δεν τρώει πατάτες με τίποτα..ο δικός σου;;”
  • Απαντάω και ρωτάω. “Ναι το πρώτο μου είναι. Εσένα;” Ο δικός μου είναι 1,5 χρονών. Η μικρή σου πόσο είναι;” Για να συνεχίζεται η κουβέντα..Αν απαντήσεις ξερά..ο άλλος δεν σε ξαναρωτάει..
  • Δεν μονοπωλούμε τα παιχνίδια. Και δεν μου αρέσει όταν το κάνουν οι άλλοι. Τα παιχνίδια είναι για όλους και δυστυχώς δεν είναι αρκετά οπότε πρέπει να κάνουμε όλοι με τη σειρά…Ο Νικόλας πηγαίνει σε όλα αλλά ποτέ δεν κάθεται πάρα πολύ σε κάποιο γιατί βαριέται γρήγορα..Αλλά δίνουμε και τη σειρά μας όταν πρέπει..
  • Μοιράζομαι. Αν έχω μαζί μου μπισκότα ή σνακ δίνω και στα άλλα παιδάκια (αφού ρωτήσω τη μαμά εννοείται). Δεν είναι ωραίο να τρώει ο Νικόλας μπισκοτάκι και το διπλανό δίχρονο να κοιτάει με παράπονο. Το ξέρω γιατί ο Νικόλας είναι λιχουδάκος κι αν δει κάποιον να τρώει θέλει κι εκείνος..Και δεν κοιτάει απλά…Τώρα έχει αρχίσει και πλησιάζει με άγριες διαθέσεις…χαχα..Και όχι, δεν είναι επειδή είναι νηστικός…απλά είναι η ηλικία τέτοια..Τα θέλει όλα δικά του…
  • Παίζω μαζί του. Και δεν τον αφήνω μόνο του (εννοείται επειδή είναι μικρός ακόμα) γιατί καμιά φορά μπορεί να σπρώξει ή να χτυπήσει κάποιον ή να τον σπρώξουν κατά λάθος. Ακόμα δεν ξέρει να παίζει με άλλα παιδιά… Παίζουμε μαζί και δεν πάμε στα παιχνίδια που είναι για μεγαλύτερα παιδιά. Είμαι εγώ υπεύθυνη για τη συμπεριφορά του και θέλω να μάθει από νωρίς ότι παίζουμε όμορφα, δεν χτυπάμε τους άλλους, περιμένουμε τη σειρά μας…. Παίζουμε σωστά με τα παιχνίδια..δεν ανεβαίνουμε στην τσουλήθρα ανάποδα, δεν τα κλωτσάμε, δεν πατάμε με τα πόδια πάνω στην κούνια… Δεν μου αρέσει όταν “μικρά βανδαλάκια” κακομεταχειρίζονται τα παιχνίδια και οι μαμάδες τους αδιαφορούν πλήρως..
  • Δεν αφήνω σκουπίδια.
    Τα μαζεύω μετά μανίας γιατί με ενοχλεί απίστευτα να έχει σκουπίδια εκεί
    που παίζει το παιδί μου. Το θεωρώ εντελώς γαϊδουριά να τρως ή να πίνεις
    κάτι και να το αφήνεις εκεί…Για να μη μιλήσω για τα αποτσίγαρα που
    πετάνε οι “πολιτισμένοι γονείς”…Και εννοείται πως ότι πετάξει ο
    Νικόλας α) το μαζεύω εγώ γιατί εγώ είμαι υπεύθυνη γι’ αυτόν ή β) τον προτρέπω να το μαζέψει αυτός και να το πετάξει στον κάδο..(ευτυχώς του αρέσει να πετάει “κακά” πράγματα στα σκουπίδια)

Γενικά προσέχω τη συμπεριφορά μου όταν είμαι με το παιδί. Ο Νικόλας τώρα βλέπει, ακούει και μιμείται τα πάντα.. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι “ο άνθρωπος που θέλω να γίνει”..Έτσι δίνουμε το καλό παράδειγμα…




Καλό βράδυ να έχουμε…