Αν και το Πάσχα έχει περάσει προ πολλού… παρόλαυτά..ακόμα δεν έχει τελειώσει για μένα η εορταστική περίοδος…Οπότε προλαβαίνω ακόμα να θυμηθώ το πρώτο Πάσχα του Νικόλα.. (τυπικά το δεύτερο δηλαδή αλλά ουσιαστικά το πρώτο, αφού πέρσι το Πάσχα ήταν 4 ημερών..). Το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης λοιπόν φτάσαμε στο χωριό μου..στη Συκιά Χαλκιδικής…(εγώ, ο Αντώνης, ο Νικόλας και ο κουνιάδος μου ο Χρήστος…).Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής ξυπνήσαμε μ’εναν υπέροχο ήλιο….

 
η αυλή μας
 Ο Νικόλας έπαιζε όλη τη μέρα…
… ξετρελάθηκε με το σπίτι..δεν ήξερε προς τα που να
πρωτομπουσουλήσει…Ξετρελάθηκε και με τα κατσικάκια της διπλανής στάνης…
Το βράδυ δεν καταφέραμε τελικά να πάμε στον επιτάφειο γιατί ο μικρός είχε ήδη αποκοιμηθεί…αλλά δεν πειράζει.. ίσως του χρόνου..
 
Το Μεγάλο Σάββατο είχαμε ετοιμασίες…λαϊκή, ψώνια, μαγειρίτσα… Ήρθε και ο κουμπαρούλης μας και νονός to be του Νικόλα.. ο Χρήστος. Στην Ανάσταση τελικά πήγα εγώ και οι άντρες…και έμεινε η μαμά μου να προσέχει τον κοιμισμένο Νικόλα…και να ετοιμάσει το τραπέζι. Στο χωριό κάθε χρόνο γίνεται χαμός με τα βεγγαλικά και τα πυροτεχνήματα…Μια χρονιά πήρε φωτιά η στέγη της εκκλησίας…μια άλλη τα γένια του παπά…μια τρίτη δέσανε κόκκινους πυρσούς γύρω γύρω από το προαύλιο της εκκλησίας και κάνανε τον Άγιο Αθανάσιο..θύρα 4..Φέτος έλειπε όμως ο ξαδερφούλης μου..ο διοργανωτής..και τα πράγματα ήταν λίγο πιο ήσυχα…

..από το σπίτι της γιαγιάς μου…
στο βάθος τα κόκκινα φώτα …είναι η εκκλησία…

Την Κυριακή του Πάσχα μαζευτήκαμε στο σπίτι της γιαγιάς μου…όλοι εμείς, ο θείος και η θεία μου, η ξαδέλφη μου με τα δυο της κοριτσάκια…
Το παραδοσιακό έθιμο του χωριού είναι κατσικάκι γεμιστό στον ξυλόφουρνο…Η γιαγιά μου έχει τέτοιο φούρνο στην αυλή…Τον ανάβουν πρωί πρωί..και μετά έρχονται όσοι θέλουν να βάλουν τα ταψιά με τα κατσικάκια τους…Αφού πυρώσει καλά καλά..βάζουν όλα τα ταψιά και ο φούρνος σφραγίζει μέχρι τις 2 το μεσημέρι…Τότε τον ανοίγουμε και παίρνουν όλοι το φαγητό τους…Εμείς είχαμε και το παραδοσιακό φέτος..αλλά και σούβλα..και κοκορέτσι…

ο μπαμπάκας μου..

Ο μπαμπάς μου και τα αγόρια ήταν επί της σούβλας…με κρύες μπυρίτσες στο χέρι ..φρόντιζαν να ροδοψηθεί το κατσικάκι μας…

 
οι ψήστες…
 τα αγόρια μου…
εγώ κι ο Νικόλας μου

Το σουβλιστό μας ήταν πεντανόστιμο και το φουρνιστό τόσο μαλακό που ξεχώριζε από τα κόκκαλα..Ακόμα και ο Νικόλας δοκίμασε κατσικάκι για πρώτη φορά…του άρεσε κιόλας.. Περάσαμε όμορφα, ήσυχα και οικογενειακά… Αλλάξαμε περιβάλλον…φορτίσαμε μπαταρίες…
Γυρίσαμε την Τρίτη το πρωί τελικά…και με περίμενε μια δύσκολη εβδομάδα..γεμάτη ετοιμασίες για τη βάφτιση του Νικόλα – η οποία έγινε σήμερα παρεπιπτόντως- …αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..Καλή νύχτα να έχουμε !!!