Η πρώτη μας αντιβίωση 

Από χτες το πρωί ο Νικόλας ήταν ανήσυχος…Στην αρχή υπέθεσα οτι ήταν η μπουκωμένη μυτούλα του αλλά όταν άρχισε να κλαίει και δεν σταματούσε με οτι κι αν προσπάθησα…(τι αγκαλιές, τι παιχνίδια, τα αγαπημένα του τραγουδάκια, κινούμενα σχέδια, μπισκοτάκι..) ε τότε ανησύχησα κι εγώ.  Πήραμε την παιδίατρο τηλέφωνο – ο πανικόβλητος μπαμπάς δηλαδή – (όχι οτι κι εγώ πήγαινα πίσω αλλά δεν το λέμε φωναχτά, χε χε) και μας είπε να του δώσουμε depon σιροπάκι για να ηρεμήσει και αν δεν ηρεμήσει να την ξαναπάρουμε τηλεφωνο. Ευτυχώς ηρέμησε αμέσως…και το μεσημέρι όλα καλά. Είχαμε και κόσμο στο σπίτι …την πεθερά μου, τον ξαδερφό του τον Αλέξανδρο, το θείο Χρήστο και τη θεία Βέρα…Ο μικρός  μια χαρά…έπαιξε, γέλασε, αλώνισε όλο το σπίτι…Νωρίς το απόγευμα άρχισε να γκρινιάζει πάλι, και τον είχε πιάσει και μια υπνηλία…(που αυτός δεν κοιμάται παραπάνω από μισή ώρα) ….Στο μεταξύ είχε αρχίσει να πιάνει και τα αυτάκια του… Κάτι πέρασε από το μυαλό μου αλλά είπα να το σιγουρέψω…Του έβαλα θερμόμετρο και είχε δέκατα 37,3. Παίρνουμε την παιδίατρο και μας λέει οτι μάλλον είναι ωτίτιδα..και καλύτερα να πάρει αντιβίωση μέχρι να τον δει το επόμενο απόγευμα (σήμερα δηλαδή)…Κι άντε να ψάχνουμε εφημερεύον φαρμακείο Κυριακάτικα…ευτυχώς είχε ένα- όχι πολύ μακρυά…Amoxil και ponstan και ηρέμησε το αγόρι μου…όμως δεν ήθελε να φάει με τίποτα…Κι είχε να φάει από τις τρεις το μεσημέρι…Κατά τις δέκα – αφού το στήθος μου δεν ήθελε ούτε να το δει- του κάναμε κρέμα μήπως φάει καμιά κουταλιά…Με το ζόρι έφαγε κάτι λίγες…και ύπνο πάλι…τα ματάκια του κλείνανε από μόνα τους-ούτε κούνημα ούτε τραγουδάκι….Κατά τις δώδεκα του έδωσα και τη δεύτερη δόση αντιβίωσης και κοιμηθήκαμε αγκαλιά στον καναπέ-ούτε να τον κουνήσω δεν τόλμησα…τον καημενούλη μου…Κατά τις πεντέμιση ξύπνησε και με ξύπνησε και μένα…ευτυχώς ήρθε στα φυσιολογικά του..γάλα και ύπνος πάλι..και η υπόλοιπη ημέρα βρήκε ξανά το ρυθμό της…αν και λιγότερο έντονο απ’ ότι συνήθως… γιατί είχε δέκατα όλη τη μέρα…Το απόγευμα τον πήγα στην παιδίατρο…Ωτίτιδα τελικά….μια εβδομάδα αντιβίωση, προσοχή να μην μπει νερό στα αυτιά του και πολύ φυσιολογικό ορό για τη μύτη του…Η πρώτη του αντιβίωση λοιπόν… και η πρώτη του αρρώστια …να είναι σύντομη και περαστική και να κάνει πολύ πολύ καιρό να μας επισκεφτεί…Περαστικά σου αγόρι μου…και να μην αρρωσταίνεις συχνά γιατί η μαμά ανησυχεί και αγχώνεται…εντάξει;