Πρόσφατα άρθρα
Διακοπεύουμε….
Η αλήθεια είναι οτι εγώ είμαι ήδη στο χωριό εδώ και ένα μήνα σχεδόν…(οπότε τα κάναμε τα μπανάκια μας μαζί με το Νικόλα)…αλλά δεν το θεωρούσα διακοπές γιατί ο Αντώνης ήταν ακόμα Θεσσσαλονίκη και δούλευε…Από χτες όμως που ήρθε..αρχίζουν οι πραγματικές οικογενειακές μας διακοπές…Το σπίτι…
Η αυλή της γιαγιάς μου…
Στο χωρίο ζει ακόμα η γιαγιά μου – η τελευταία και μοναδική που μου έμεινε από παππουδογιαγιάδες -η γιαγιά Ελένη… Πολύ πεισματάρα, λίγο παραπονιάρα, λιγάκι αθυρόστομη…λέει τα πράγματα με το όνομά τους…Καμιά φορά το παρακάνει…αλλά τι να γίνει, έχει περάσει τα 80 φεύγα… και καμιά…
Άμμος και νερό…
…Αυτά τα δύο αρκούν να κάνουν το Νικόλα ευτυχισμένο το τελευταίο διάστημα… Τα μεσημέρια τον βάζουμε μέσα σε μια λεκάνη με νερό για να δροσιστεί… Τρελαίνεται να πλατσουρίζει μέσα στα νερά…. …να πετάει έξω…και τα νερά και τα παιχνίδια του… …να του ρίχνεις νερό…
Γιατί δεν έγινα γιατρός…
..”Να γίνεις γιατρός” μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν μικρή..”Να μας φροντίζεις όταν γεράσουμε”..Καημένε μου παππού..έφυγες νωρίς, χωρίς να δείς και πολλά από τη ζωή μας…Δυστυχώς δεν έγινα γιατρός..Πως θα μπορούσα άλλωστε..εγώ βλέπω αίμα και λυποθυμάω…Και όχι μόνο αίμα…αρκεί να δω και τις σύριγγες..και…
Τελευταία μέρα του Ιούλη…
Τελειώνει σήμερα ο Ιούλιος…Ο Αντώνης έφυγε το πρωί για τη Θεσσαλονίκη κι εμείς μείναμε λίγες ακόμα μέρες στο χωριό…Η ζέστη κι εδώ ανυπόφορη…εντάξει όχι όπως στην πόλη…αλλά πάλι ζέστη… Ευκαιρία για πρωϊνό μπάνιο να δροσιστούμε…Στο χωριό υπάρχουν διάφορες παραλίες..Μια από τις αγαπημένες μου και περσινή…
Δυο φίλοι..
Δυό φίλοι Δυο φίλοι βρήκαν μια σανίδα κι έναν ξεθωριασμένο χάρτη βάλαν σεντόνι για πανάκι και το σκουπόξυλο κατάρτι Και κάποια μέρα ξεκινήσαν με τ’ όνειρό τους για σημαία να φτάσουνε στης γης την άκρη να δούνε πράγματα σπουδαία Μέσα στης θάλασσας τα πλάτη…
Ροζ και γαλάζιο..
Την Τρίτη το πρωί πήγα στον αδερφό μου να δω την καινούρια μου ανιψιά..επιτέλους !! Ένα νεραϊδάκι μιας εβδομάδας, τυλιγμένο στα ροζ μέσα στην καλαθούνα της…Σαν μπουκίτσα ζαχαρωτού…Ούτε κιχ δεν έκανε όσην ώρα ήμασταν εκεί..Απολάμβανε τον ύπνο της..Ο Νικόλας όλο πήγαινε να σηκώσει το σεντονάκι…
Η περπατόπιτα του Νικόλα..
Ναι !!! Το παιδί μου περπατάει !!! Περπατάει χωρίς να πιάνεται για να στηριχθεί..Περπατάει χωρίς να μας κρατάει από το χέρι !! Περπατάει με τα χέρια ανοιχτά και με άτσαλα βηματάκια σαν καβουράκι… Ξεκίνησε από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο να πηγαινοέρχεται ανάμεσα σε μένα και στη…
Μήνας 15ος…
Του Προφήτη Ηλία, το αγόρι μου έκλεισε 15 μήνες..Περνάνε οι μέρες τόσο γρήγορα…Ούτε να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου δεν προλαβαίνω.. Εδώ καλά καλά περάσαμε το μεσοκαλόκαιρο ..και χαμπάρι δεν πήραμε… Μήνας: 15ος Βάρος : 10 κ. και κάτι (θα τον ζυγίσω αργότερα) Ύψος: 80 εκ….
Σχετικά
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger...
Learn moreΤα αγαπημένα του μήνα
