photo via: psifiakoohiro.blogspot.com

Πριν από λίγο γύρισα από το δημοτικό σχολείο – εκλογικό κέντρο… Πρώτη φορά ψηφίζω στον Εύοσμο..Όλα τα προηγούμενα χρόνια ψήφιζα στο χωριό..(ευκαρία και για εκδρομή..χεχε) Μετά το γάμο μας όμως ανοίξαμε εδώ οικογενειακή μερίδα..οπότε κατά τις 5 πήρα το Νικόλα και ξεκινήσαμε…να εκτελέσουμε το εκλογικό μας καθήκον…Εγώ δηλαδή…ο Νικόλας ήρθε για βόλτα (και για να μου υπενθυμίσει για ποιόν ψηφίζω τελικά)…Το σκεφτόμουν εδώ και καιρό…Τι να ψηφίσω..ποιόν…Στο χωριό σχεδόν πάντα έβαζε υποψηφιότητα κάποιος από το σόι, θείος, ξάδερφος, συγγενής τελωσπάντων… (μεγάλο σόι !!) οπότε συνήθως – θέλω να πιστεύω – ψήφιζα άνθρωπο και όχι κόμμα… Ούτως ή άλλως εγώ ποτέ δεν ασχολήθηκα με τέτοιους χρωματισμούς… Ούτε και στο Πανεπιστήμιο…Αλλά ούτε και αργότερα… Εδώ όμως δεν ξέρω κανέναν..Δεν είχα κατασταλάξει σε κάποιον..ούτε και άκουσα ομιλίες – υποσχέσεις…Το  μόνο που ήξερα ήταν οτι δεν θα ψήφιζα κάποιον που τόσα χρόνια κάθεται σε πολυθρόνες χωρίς να κάνει τίποτα και παίρνει παχυλούς μισθούς χωρίς να το αξίζει..μισθούς που θα ζούσαν τρεις οικογένειες..Δεν θα (ξανα) ψήφιζα απατεώνες και κλέφτες. Δεν θα ψήφιζα ανθρώπους που τόσα χρόνια ζουν εις βάρος μου…Ακούγομαι θυμωμένη ; Ίσως ναι… Ίσως κι απογοητευμένη… Αλλα σταμάτησα να είμαι πρόβατο…Και πραγματικά απορώ με όλους αυτούς που τρέχουν στις ομιλίες και κουνάνε σημαίες, που βλέπουν τους διάφορους πολιτικούς και τρέχουν να χαιρετίσουν, να συγχαρούν, να αγκαλιάσουν…Και σκέφτομαι οτι εγώ θα ήθελα να τους πάρω με τα γιαούρτια και τις ντομάτες (αν και εδώ που τα λέμε είναι ακριβά τα άτιμα) Και αναρωτιέμαι…αυτοί οι ενθουσιασμένοι τύποι παίρνουν όλο το μισθό τους ή τη σύνταξη; Δεν ξέρουν κανένα που να έχει χάσει τη δουλειά του, που αναγκάζεται να μεταναστεύσει, που έχει κλείσει την επιχείρησή του…;;; Συμφωνούν με τα χαράτσια, τις κλοπές, τις αρπαχτές ;; Τι να πω… Θυμώνω..Θυμώνω όταν σκέφτομαι οτι το μέλλον του παιδιού μου θα κρίνεται από πορωμένα παππούδια που μπορεί να μην υπάρχουν του χρόνου (χτύπα ξύλο…) Δεν ξέρω αν αυτό που ψήφισα ήταν το σωστό…Ξέρω όμως ότι δεν δίνω άλλες ευκαρίες…Και κάτι τελευταίο που είδα και που πολύ μετάνιωσα (τελικά) που δεν το έβγαλα φωτογραφία…’Οση ώρα περίμενα τη σειρά μου..χάζευα τους τοίχους της τάξης…Ήταν γεμάτοι εργασίες των παιδιών, εικόνες, ζωγραφιές….Και τότε το είδα…Δίπλα από το παραβάν πάνω σε ένα πίνακα ανακοινώσεων ένα χαρτόνι με πολύχρωμα παιδικά γράμματα..σαν χρωματιστά ουράνια τόξα… έγραφε : “Λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς”. Το είδα και έμεινα παγωτό…Κοίτα τι μπορεί να γράψει ένα παιδάκι της τρίτης δημοτικού…Μια πρόταση αγανάκτησης με όλα τα χρώματα που υπάρχουν..Τελικά ίσως υπάρχει ελπίδα ε;;; Καλή εβδομάδα να έχουμε και ας ελπίσουμε για κάτι καλύτερο για όλους μας…