Σαν πέρσι τέτοιον καιρό ήμασταν πάλι εδώ στο χωριό για μερικές μέρες…Ο Νικόλας τότε ήταν 3 μηνών..Πηγαίναμε στη θάλασσα και εκείνος καθόταν στην αμμουδιά μέσα στο καρεκλάκι αυτοκινήτου…

 
ή τον παίρναμε αγκαλιά …

Φέτος τον παίρνουμε από το χέρι και περπατάμε στην άμμο…

Μπαίνουμε μαζί στη θάλασσα ….

 και στην πισίνα… Κολυμπάμε και πλατσουρίζουμε…

Πέρσι… ξάπλωνε για να παίξει με τα παιχνίδια του…

 Φέτος …παίζει με τα κουβαδάκια,τα φτυαράκια και τις μπάλες του…



Πέρσι..κοιμόταν στην καλαθούνα του…ή τον έπαιρνε ο ύπνος στο καθισματάκι ή στο καρότσι του..



Φέτος κοιμάται στο παρκοκρέββατο..αν και έχει αδυναμία στο μεγάλο κρεββάτι της μαμάς και του μπαμπά… για να απλώνεται χε χε…



Πέρσι ήταν ένα μικρό μικρούτσικο μωράκι..Μέσα στην αγκαλιά μου κολυμπούσε….



Φέτος…περισσεύει…



Πέρσι … ‘Ισα που χαμογελούσε με το μικρό φαφούτικο στόμα του…και σε κοιτούσε με κάτι μάτια όλο απορίες…



Φέτος…το στόμα του έχει γεμίσει δόντια και τα μάτια του πονηριά…

Πόσο γρήγορα μεγαλώνεις αγόρι μου….Δεν σε προλαβαίνουμε….Για πότε μεταμορφώθηκες σε κανονικό αγοράκι ούτε που το καταλάβαμε…

 Ψυχή μου όμορφη…