Ο ύπνος είναι ένα θέμα που σηκώνει πολύ ανάλυση.. Υπάρχουν πολλές απόψεις και ιδέες και τρόποι..Αλλά τελικά κάθε οικογένεια νομίζω έχει το δικό της τρόπο για το που θα κοιμηθεί το παιδί..Δεν υπάρχει σωστός και λάθος..Υπάρχει απλά διαφορετικός..
Το δικό μας παιδί πάντως κοιμάται παντού εκτός από το κρεββάτι του..χαχα…
Όταν ήταν μωρό ο Νικόλας κοιμόταν στην καλαθούνα του δίπλα στο κρεββάτι μας..Τον κοίμιζα εκεί μέχρι 4 μηνών περίπου. Μετά δεν χωρούσε πρώτον και δεύτερον είχα κι ένα φόβο μήπως γυρίσει και φάει και καμιά τούμπα..
Για να τον κοιμίσω τον έπαιρνα αγκαλιά και τον κουνούσα και τον νανούριζα… Το “Βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά” ήταν το σήμα-τραγούδι κατατεθέν του ύπνου. Τις περισσότερες φορές δεν έφτανα ούτε μέχρι τη δεύτερη στροφή..
Το καλοκαίρι – το πρώτο του δηλαδή- που ήμασταν στο χωριό το περισσότερο διάστημα..κοιμόταν στο παρκοκρέββατο του, στην καλαθούνα ή και στο καρότσι του..
μέχρι και στην παραλία τον έπαιρνε ο ύπνος…(και άφηνε τη μαμά να κάνει μπάνιο ανενόχλητη..χεχε)
Γυρνώντας στη Θεσσαλονίκη έκανα προσπάθειες για το κρεββάτι του αλλά μάταια αφού ξυπνούσε με το που τον ακουμπούσα εκεί.. Δοκίμασα να τον τυλίγω σε σεντονάκι ή κουβερτούλα για να μην καταλαβαίνει οτι αλλάζει περιβάλλον και αγκαλιά.. Αλλά σιγά που θα πετύχαινε..Το μάτι γαρίδα και πάλι απ’ την αρχή..Άντε και το μεσημέρι καμιά φορά το πετύχαινα… Το βράδυ όμως;;; Το βράδυ είχαμε πανηγύρια..Να μην θέλει με τίποτα.. Να σηκώνεται στα κάγκελα και να φωνάζει..
Γενικότερα το κρεββάτι του..ούτε που να το δει.. Ξύπνιος κάθισε ελάχιστα..και κοιμισμένος ακόμα λιγότερο.. (Και τώρα που το σκέφτομαι..αν το ήξερα δεν θα του έπαιρνα και κρεββάτι..) Προσπάθησα πάντως να τον μάθω να κοιμάται εκεί με ένα σωρό τρόπους..
α) Τον έβαζα να ξαπλώσει, έσβηνα τα φώτα, έβαζα το μουσικό περιστρεφόμενο να χαζεύει…για να αποκοιμηθεί..
β) Τον έβαζα να ξαπλώσει, έσβηνα τα φώτα, του τραγουδούσα..
γ) Τον έβαζα να ξαπλώσει, έσβηνα τα φώτα, άφηνα το φωτάκι φεγγαράκι αναμμένο και τον άφηνα μόνο…
δ) Τον έβαζα να ξαπλώσει, έσβηνα τα φώτα, και καθόμουν κι εγώ εκεί μαζί του..
ε) όλα τα παραπάνω και σε διάφορες άλλες παραλλαγές…
Τίποτα, τίποτα, τίποτα. Μέχρι και στρωματσάδα κοιμήθηκα δίπλα του για να συνηθίσει το δωμάτιο…Το έκανα το δωμάτιο του ..κατασκήνωση..χαχα…Και πάλι τζίφος..
Και δεν ήθελε από την αρχή να κοιμηθεί εκεί..αλλά κι αν τυχόν τον έπαιρνε ο ύπνος..ξυπνούσε μέσα στη νύχτα..Και μετά άντε να τον κοιμίσεις πάλι..Τον έπαιρνα μετά στο κρεββάτι μαζί μας και κοιμόταν μια χαρά.. Έτσι είναι τα παιδιά θέλουν τη μαμά και το μπαμπά τους..(και το κρεββάτι της μαμάς και του μπαμπά φυσικά..) Θέλουν ασφάλεια και σιγουριά για να κοιμηθούν..
Και τότε..τότε παρατήρησα οτι όσες φορές κοιμόταν στην αγκαλιά μου και τον έβαζα στον καναπέ δίπλα μου όσο εγώ έβλεπα τηλεόραση..δεν ξυπνούσε καθόλου..Και μερικές φορές με έπαιρνε κι εμένα ο ύπνος εκεί..και πάλι κοιμόταν όλη τη νύχτα..Έτσι απλά και ήρεμα..
Οπότε αρχίσαμε να κοιμόμαστε στο σαλόνι..Βάζαμε μαξιλάρια γύρω γύρω, φτιάχναμε οχυρό, στρώναμε το παπλωματάκι του..και τσουπ μέσα ο πρίγκηπας να κοιμηθεί..Καμιά φορά τον μεταφέραμε και μέσα στο δωμάτιο – μερικές φορές ξυπνούσε μετά από λίγο, μερικές όχι.
Και μετά ξαναήρθε καλοκαίρι..Και ξανακατεβήκαμε στο χωριό -πέρυσι δηλαδή..Στο παρκοκρέββατο δεν ήθελε να κοιμηθεί με τίποτα..Φώναζε και προσπαθούσε να βγει.. Οπότε μία λύση υπήρχε..Στο διπλό κρεββάτι με τη μαμά και το μπαμπά…Δηλαδή μόνο με τη μαμά γιατί μετά από λίγο εκτόπισε το μπαμπά και μείναμε οι δυό μας! Κι εκεί κοιμόταν… όλο το βράδυ..Κανονικότατα!! Και ξυπνούσε την άλλη μέρα το πρωϊ..Υπέροχοι ύπνοι…Αγκαλιά με τη μαμά..
Και επιστροφή για άλλη μια φορά στη Θεσσαλονίκη..Και πάλι προσπάθειες για να κοιμηθεί στο κρεββάτι του..Αλλά που…Είχε καλομάθει δυο μήνες αγκαλιά με τη μαμά..Σιγά μην κοιμόταν μόνος του.. Και ήρθε και η μετακόμιση, και η αλλαγή περιβάλλοντος και το καινούριο δωμάτιο..Και ήρθε πάλι στο προσκήνιο η καλή λύση του καναπέ..χαχα..Ο Αντώνης δούλευε πολλές ώρες και γυρνούσε αργά..Εγώ μόνη με το Νικόλα..Οπότε στρώναμε παπλώματα, μαξιλάρια και κουβέρτες και χουχουλιάζαμε στον καναπέ..Και κοιμόμασταν εκεί..Ο Νικόλας κι εγώ..Καμιά φορά μας έπαιρνε ο ύπνος εκεί και τους τρεις..και τη βγάζαμε στο σαλόνι..Ήταν και το πιο ζεστό δωμάτιο στο σπίτι οπότε..κοιμόμασταν εκεί..
Και τώρα ο Νικόλας έχει μάθει..και του αρέσει να κοιμάται εκεί..στον καναπέ μας. Το μεσημέρι αλλά και το βράδυ.. Κλείνουμε τα φώτα, τα παντζούρια, στρώνω το πάπλωμα από κάτω για να είναι μαλακά, αραδιάζω και τα μαξιλάρια του, την κουβέρτα του..και ξαπλώνει να κοιμηθεί εκεί ο μικρός πασάς μου, σαν τον “Σουλεϊμάν” όπως λέει η γιαγιά του..
Δοκίμασα αρκετές φορές να τον πηγαίνω στο κρεββάτι του αφού κοιμηθεί αλλά πάντα ξυπνούσε..Τώρα τελευταία όμως, το βράδυ κυρίως, τον παίρνω και τον πάω μέσα στο κρεββάτι του..(Το κόλπο είναι να το μεταφέρεις με το μαξιλάρι του..) Και κοιμάται όλη τη νύχτα εκεί..Στην αρχή μου κακοφαινόταν που δεν τον είχα δίπλα μου…Εννοείται πως σηκώνομαι 5-6 φορές να τον δω που κοιμάται..
Βέβαια τώρα που θα ξανακατεβούμε στο χωριό για καλοκαίρι θα αλλάξει πάλι συνήθειες αλλά λέω αυτή τη φορά που θα ξαναγυρίσουμε να αλλάξουμε και κρεββάτι..Ίσως να του αρέσει περισσότερο το μεγάλο κρεββάτι..
Το μόνο που θέλω να εξομολογηθώ είναι ότι μου λείπει όταν δεν κοιμόμαστε μαζί..Αχ τι να κάνω που είμαι εξαρτημένη μάνα.. Αλλά είναι τόσο απίστευτα αγχολυτικό να κοιμάσαι μαζί του. Τρελαίνομαι να ακούω την ανάσα του, ρυθμική, το μασούλημα της πιπίλας του, να πιάνω τα πατουσάκια του.. Τον βλέπω που κοιμάται δίπλα μου και φεύγουν όλες οι στεναχώριες και η κούραση της μέρας..
Εννοείται βέβαια πως και αυτός ο τομέας επιδέχεται συμβουλές (κι όχι απαραίτητα από καλοθελητές..χαχα.) Έχω ακούσει τα άπειρα..Δεν έχω εφαρμόσει κανένα..Όχι από πείσμα..Απλά επειδή δεν μας ταίριαζαν..
Συμβουλή 1η : Κοίμιζα καμιά φορά το Νικόλα στο καρότσι και τον κουνούσα μπρος πίσω να κοιμηθεί…”Μην τον κουνάς και μάθει στο κούνημα και θέλει να τον κουνάς συνέχεια στο καρότσι”.. Ο Νικόλας κι άμα κοιμήθηκε 5 φορές σύνολο στο καρότσι..Ένα διάστημα τον έβαζα με το ζόρι..Και μετά κοιμόταν και με το ζόρι..Ήθελε να βλέπει..
Συμβουλή 2η : “Μην τον παίρνει αγκαλιά και τον νανουρίζεις..Θα θέλει συνέχεια αγκαλιές”.. Εεε ας θέλει…Δηλαδή τι να μην το αγκαλιάσω το παιδί μου;;; Να μην το νανουρίσω για να μην “μάθει”;; Μια χαρά το έκοψε μόνος του το αγκαλιαστό γιατί άρχισε να μεγαλώνει και δεν τον βόλευε…
Συμβουλή 3η : “Μην τον παίρνεις στο κρεββάτι σας γιατί θα θέλει να κοιμάται συνέχεια μαζί σας”..Εντάξει παιδί είναι.. Θέλει τους γονείς του..Θέλει ασφάλεια και αγκαλιά..Δηλαδή τι;; Αν τον πάρω στο κρεββάτι μου θα θέλει να κοιμάται εκεί συνέχεια μέχρι να πάει φαντάρος;;
Συμβουλή 4η : “Ας τον να κλάψει..μέχρι να κοιμηθεί μόνος του”..ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ !!! Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το παιδί μου να κλαίει για κάτι τέτοιο..
Βέβαια..στο
θέμα του ύπνου κάθε παιδί είναι διαφορετικό.. και κάθε μαμά κάνει όπως
νομίζει σωστό και βολικό για το δικό της παιδί και για την ίδια..Δεν είμαι άνθρωπος που θα κρίνω τους άλλους για το πως λειτουργούν στο σπίτι τους..Ακούω τους άλλους, λέω τη γνώμη μου..αλλά στο τέλος θα κάνω αυτό που θέλω εγώ φυσικά..Όχι οτι
δεν έχω κάνει κι εγώ κάποιες λάθος ίσως επιλογές…αλλά όπως και να
‘χει εμείς έτσι βολευόμαστε προς το παρόν…Και μας αρέσει..Μας αρέσει που κοιμόμασταν μαζί με το Νικόλα τόσο καιρό.. Μας αρέσει που μπορούμε ακόμα να κοιμηθούμε όλοι μαζί αν το θελήσουμε…Έτσι χωρίς λόγο και χωρίς τύψεις..Και ο μόνος λόγος -ίσως- που έφτασε πια η ώρα να κοιμάται στο κρεββάτι του..είναι γιατί θέλουμε και λίγο προσωπικό χώρο και χρόνο για μας..Γιατί εκτός από γονείς είμαστε και ζευγάρι..Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε..
Αλλά τυχαίνουν και μερικά βράδια όπως το σημερινό που ο μπαμπάς λείπει για δουλειές..και η μαμά βρίσκει ευκαιρία να κοιμηθεί με τον μοναδικό άλλο άντρα του σπιτιού..χαχα.. Ιδίως τώρα που το αντράκι μου βγάζει τα τελευταία του δόντια και πονάει..Μια αγκαλιά με τη μαμά είναι ότι πρέπει…
45 Comments
Αφήστε μια απάντηση
Ο Πάρις κοιμόταν σχεδόν κάθε βράδυ μαζί μας μέχρι που έκλεισε τα 4. Όταν ήταν μωρό τον παίρναμε εμείς μαζί μας γιατί μας άρεσε να τον έχουμε ανάμεσά μας και – κατά ένα παράξενο τρόπο – νανουριζόταν από το ροχαλητό το Χρήστου (μνήσθητι μου, Κύριε !!!) Όταν μεγάλωσε, έπεφτε κανονικά στο κρεβάτι του, αλλά μέσα στην νύχτα σηκωνόταν κι ερχόταν σ' εμάς. "Μαμά, θέλω να μπω στη φωλιά μου" έλεγε και χωνόταν στο πάπλωμα :-). Ποτέ δεν τον αποπήραμε, ποτέ δεν τον διώξαμε. Κάποια στιγμή, απλά σταμάτησε να έρχεται.
Ο Ορέστης αγαπούσε από μικρός να έχει τον δικό του χώρο για τον ύπνο, οπότε έχει κοιμηθεί ελάχιστα βράδια μαζί μας (κι αυτό όταν ήταν άρρωστος, για να τον προσέχουμε). Το αγαπάει το κρεβάτι του και το δείχνει. Αλλά τον μεσημεριανό ύπνο τα Σαββατοκύριακα που είμαστε σπίτι θέλει να τον απολαμβάνει ΜΟΝΟ αγκαλιά με την μαμά στο μεγάλο κρεβάτι (το δικό μας). Αλλιώς δεν πάει με τίποτα. Κι η μαμά, φυσικά, άλλο που δεν θέλει – χεχεχεχεεε !!!
Κι εγώ άλλο που δεν θέλω…αφού κοιμάμαι και πιο ήρεμη..χαχα.. φιλιά Αγγελικούλα!!
συμβαίνει αυτό στο πρώτο μας παιδί!οι νέες μαμάδες φοβούνται μην τυχόν πάθει κάτι στον ύπνο τους και είμαστε συνεχεια από πάνω του! έτσι ημουν κι εγω μεχρι τα 2 χρόνια του μεγάλου! κουράστηκαααααααα πάρα πολύ! όταν γέννησα τα δίδυμα ούτε καν πλησίαζα στην κούνια τους χαχαχαχα μόνο να τα ταϊσω και έφευγα κατευθείαν,ούτε όταν έκλαιγαν δεν πήγαινα ,αφού ρωτησα και τον πανεπιστημιακό γιατρό που τα παρακολουθούσε ,αν θα πάθαιναν κάτι από το κλάμα!!! τίποτα δεν παθαίνουν ,μου είπε!
εσύ το απολαμβάνεις βλέπω ,εγώ δεν άντεχα!
Νάσια μου..όχι απλά το απολαμβάνω…Τρελαίνομαι..ίσως να έχεις δίκιο επειδή είναι το πρώτο..κι εσένα ήταν και δίδυμα..οπότε..δύσκολα τα πράγματα.. Αλλά πραγματικά δεν με κουράζει…:)
εμένα Ελπίδα μου με ξετρέλαναν όλες οι φωτογραφίες του Νικόλα με όλες τις εκδόσεις ύπνου,τι μπουτάκια είναι αυτά,τι μαγουλάκια για πολλά φιλάκια….!!!αφού όλα τα σχέδια υπνού ναυάγησαν απόλαυσε το λοιπόν,σε λίγο καιρό θα σε διώχνει αυτός από το κρεβάτι και έτσι θα αλλάξουν τα πράγματα!!!!φιλάκια στο Νικόλα!!!
Ευχαριστώ Μαρία μου!! Έτσι λέω κι εγώ..να το απολαύσω..Στο τέλος θα με διώχνει εκείνος..χαχα!! φιλιά
Εγω τα εχω γραψει και στο μπλογκ μου πολλες φορες, η ταλιμπανουλα ειναι 2+ και δεν εχει υπαρξει νυχτα που δεν εχει κοιμηθει μαζι μου, οχι απο αναγκη αλλα επειδη ετσι μας αρεσει. Έκανα και εγω καποιες προσπαθειες να την βαλω στην κουνια της -κυρίως μεσημερια- αλλά οχι οτι το προσπαθησα αρκετα. Ακόμα και τώρα που η κοιλια μου ειναι τουρλα και η μικρη αρκετα μεγαλοσωμη για την ηλικια της, κοιμομαστε ολοι στο διπλο (απλα γυρναω πλευρο και φυσικα απο το βαρος μενω εκει ολη νυχτα αχααχαχα). Το πιθανότερο ειναι ότι θα τα βαλω και τα δυο μαζι στο δωματιο τους, να φαω το ''πακετο'' μια και καλη…
Για αυτα που εχεις ακουσει τα εχω ακουσει και εγω πολλακις…μπαινακης και βγαινακης που λενε..καθε μανα και παιδι ειναι μοναδικος συνδυασμος, ακόμα και η ίδια η μανα με καποιο αλλο παιδι της αποτελούν διαφορετικό συνδυασμό, επομένως μόνο οι δυο τους ξερουν τι τους ταιριαζει πραγματικα!
Έτσι ακριβώς Μαχούλα…Είμαστε μοναδικός συνδυασμός τελικά..Προβλέπω πάντως να κοιμάστε μαζί με τα ταλιμπανάκια για μεγάλο διάστημα..χεχε!! φιλιά
Καλημέρα Ελπιδάκι! Οι φωτογραφίες του Νικόλα από κάθε ηλικία είναι τέλειες!Κοιμάται σαν πασάς!
Εντάξει, το πόσο γέλασα με το "θα κοιμάται στο κρεβάτι μας μέχρι να πάει φαντάρος;" δεν περιγράφεται! Χαχα!
Καλημέρα Αθηνούλα!!! πολλά φιλιά 🙂
Εγώ πάλι τον Κωνσταντίνο από την πρώτη μέρα τον έβαλα στο δωμάτιο του…Το καλό της υπόθεσης είναι πως δεν έχει κανένα πρόβλημα που θα κοιμηθεί αρκεί να κοιμηθεί!Τις περισσότερες φορές θέλει στο κρεβάτι του και όταν θέλει να κοιμηθούμε αγκαλίτσα πάλι στο κρεβάτι του θέλει να πάω και όχι εκείνος στο δικό μας.
Μου αρέσει που τα πιτσιρίκια θέλουν το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά( εκτός από το δικό μου!!!) το έκανα και εγώ μικρή…!Ίσως αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια!Κι εγώ όταν γεννήθηκε η αδερφή μου πήγα στο δωμάτιο μου και κοιμήθηκα στο κρεβάτι μου γύρω στα 5!
Ελεάνα μου..η αλήθεια είναι οτι τον ήθελα κοντά μου από την αρχή..Θήλαζα κιόλας οπότε δεν μπορούσα να πηγαινοέρχομαι..Και τώρα που το σκέφτομαι..κι εμένα μου άρεσε να πηγαίνω στο κρεββάτι της μαμάς μου..πολλά φιλιά
Ελπίδα , κι εμένα ο Λευτέρης μου είχε θέμα με το κρεβάτι του. Μερικές φορές ξυπνούσε με το που τον έβαζα μέσα και άλλες ξυπνούσε όταν χτυπούσε στα κάγκελα.Έτσι αποφάσισα να τον βάλω σε μονό κρεβάτι. Από τότε σπάνια θα ξυπνήσει στη διάρκεια της νύχτας και αν ξυπνήσει τον παίρνω στο κρεβάτι μας.
Λες να έχει κι ο Νικόλας…;; Το έχω στο πρόγραμμα πάντως το μονό κρεββάτι..αλλά μάλλον από Σεπτέμβριο..Για να δούμε..πολλά φιλιά
Αχ Ελπίδα μου ευαίσθητο θέμα θίγεις και είμαι πάλι ξενυχτισμένη σήμερα… Η μπέμπα ποτέ δεν κοιμήθηκε στην κούνια της…από τη γέννησή της ο μόνος τρόπος να κοιμηθεί ήταν μετά από θηλασμό και στα χέρια μου. Έτσι καταλήξαμε στο co sleeping προκειμένου να…επιβιώσω! Μπορείς να φανταστείς τι έχω ακούσει από σχόλια ότι την κακομαθσίνω, εγώ όμως ποτέ δεν θα αφήσω το παιδί να κλαίει γα να " μάθει να κοιμάται μόνο του ". Το θέμα είναι δυστυχώς ότι η μπέμπα ναι μεν κοιμάται δίπλα μου και έχουμε εκτοπίσει τον μπαμπά στον καναπέ, αλλά ξυπνάει 4 με 5 φορές τουλάχιστον τη νύχτα, άλλοτε για να θηλάσει, άλλοτε για να πιπιλίσει, άλλοτε για να τσεκάρει ότι είμαι δίπλα της, άλλοτε για τη ζέστη και τα λόγια του παπά…. Και αφού δεν έχει πάρει ποτέ πιπίλα, ο μόνος τρόπος να αποκοιμηθεί είναι το στήθος…Οκτώ μήνες ξενύχτι Ελπίδα μου και συνεχίζουμε ακάθεκτες….
Υπομονή Μαριαντίνα μου..Κι εγώ τον θήλασα..αλλά μετά που αποκοιμιόταν τον άφηνα στο καλάθι του.. Και ευτυχώς δεν με ήθελε σα πιπίλα..μόνο σα εργοστάσιο γάλακτος..χεχε!! Κι όσο για τις συμβουλές..μην ακούς κανέναν.. Είπαμε..κάθε μάνα και παιδί είναι διαφορετικός συνδυασμος!!! πολλά φιλιά
Εμείς την παίρνουμε στο κρεβάτι μας μόνο όταν είναι άρρωστη..και δεν βολεύεται με τίποτα, θέλει να απλωθεί στο κρεβάτι της! Ευτυχώς είναι πολύ καλόβολη στον ύπνο μέχρι στιγμής!
Σε μας πάντως δεν βολεύεται ο Αντώνης..Ο Νικόλας πάντα κοιμάται μακάριος και απλώνεται παντού..χαχα!!
Θελει υπομονή και επιμονή απο εμάς. Εγώ σήμερα που είναι 3 και κάτι, είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Δεν έχουν κοιμηθεί ποτέ στο κρεβάτι μας αν και ξυπνουσαν κάθε βράδυ για γάλα μέχρι να κλείσουν τα 3. Όμως κάθε φορά χωρίς φωνές και χωρίς μεταμεσονύκτιο δάλογο τα πήγαινα πίσω στο δικό τους κρεβάτι. Αυτό μπορεί και να γινότανε και 20 φορές σε ένα βράδυ, εκεί να δεις υπομονή που είχα. Απο μόνα τους κατάλαβαν οτι δεν καταφέρνουν τίποτα και σταμάτησαν. Όμως ούτε μια φορά δεν τα άφησα στο κρεβάτι μας… Τώρα όταν πάνω στο κραβάτι μας κάνουμε παιχνίδια, χαρές, αγκαλίτσες, διαβάζουμε παραμύθια αλλά όταν ερχεται η ώρα του ύπνου πάμε ο καθένας στο κρεβάτι του. Πλέον και τα παιδιά αυτό βλέπουν για φυσιολογικό.
Η αλήθεια είναι οτι τόσο υπομονή δεν έχω…στην 4-5 φορά τον έπαιρνα στο κρεββάτι μας.. Ήθελα να κοιμηθώ..πως να το κάνουμε..Αν δεν κοιμόμουν καλά..την άλλη μέρα εγώ θα ήμουν σαν το κοτόπουλο..και μετά ποιός θα κυνηγούσε το Νικόλα ;; Εμείς αυτά με τις αγκαλίτσες και τα παραμύθια τα κάνουμε στον καναπέ..χεχε..Πολλά φιλιά
πόσο πολύ συμφωνώ Loveinhome Helen!!
Εδώ που τα λέμε, κανένα παιδάκι δεν απαίτησε με τον τρόπο του να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του χωρίς πρώτα να του έχουν δώσει οι ίδιοι οι γονείς το δικαίωμα να το δοκιμάσει!!!
Νομίζω οτι εμείς οι γονείς τα ξεκινάμε όλα…χεχε..Εμείς δίνουμε το δικαίωμα φυσικά..Κι τα παιδιά το δεχονται και μετά το ζητάνε.. Στη δική μου περίπτωση..ένιωθα ίσως εγώ περισσότερο την ανάγκη να τον έχω μαζί μου. Να νιώθω ήσυχη και ήρεμη οτι όλα είναι καλά…Ακόμα και τώρα που δεν είναι πια βρεφάκι…
Αχ αυτός ο ύπνος!
Κι εμείς έχουμε περάσει από πολλά στάδια και υποψιάζομαι ότι θα ακολουθήσουν και άλλα.
Μέχρι να γεννηθεί το μωρό, η Ιφιγένεια κοιμόταν μαζί μας. Όσες προσπάθειες κάναμε να τη βάλουμε στο κρεβατάκι της κατέληγαν με εκείνη να κλαίει σπαραχτικά και να κάνει εμετό από το πολύ κλάμα.
Αφού γεννήθηκε η μπέμπα μας, κοιμάται και η μεγάλη στο κρεβατάκι της για να μην είναι μόνη η μικρή της αδερφούλα, μιας που τις έχουμε στο ίδιο δωμάτιο.
Βέβαια πρέπει να είμαι δίπλα της μέχρι να κοιμηθεί και άμα ξυπνήσει κατά τα ξημερώματα την παίρνουμε στο κρεβάτι μας πάλι.
Δεν βαριέσαι καλά να είμαστε… θα μεγαλώσουν κάποια στιγμή τα ζουζούνια και θα θέλουν την ανεξαρτησία τους.
Φοβερές οι ξάπλες του Νικόλα στην 3η φώτο!
Φιλιά!
Καλο αυτό το κόλπο με την αδερφούλα..Αν και η αλήθεια είναι οτι επειδή κι εμένα με θέλει δίπλα του για να κοιμηθεί γι'αυτό τον έχω στο σαλόνι..Γιατί δεν μπορώ να περιμένω μέσα στο δωμάτιο..Μια φορά να φανταστείς με πήρε ο ύπνος στο πάτωμα..χαχα
πολλά φιλιά
κι εγω με τα διδυμα κουραστηκα πολυ.τη ζημια πιστευω την εκαναν οι καλαθουνες.εκει μπηκαν με τη μια που γυρισαμε απο το μαιυτηριο.μεχρι 5 μηνων εκει.τις ειχε δεσει ο πατερας μου να ειναι σταθερες.μετα καροτσι….ο μεγαλος ευτυχως 18 μηνων μπηκε στην κουνια του.ο μικρος ακομα καροτσι.ετσι κοντουλης που ειναι τον χωραει ακομα.
Καρότσι δεν πολυήθελε ο Νικόλας..Τουλάχιστον οχι για να κοιμηθεί..Οπότε το γλύτωσα αυτό τουλάχιστον..Χαρά στην υπομονή σου κι εσένα…Δίδυμα και με διαφορετικές συνήθειες ύπνου..πωπω!!
Μου αρέσουν πολύ οι παραλλαγές που δοκίμασες!
Εγώ στον πρώτο έκανα παρόμοια, αλλά ευτυχώς όχι για πολύ!κατάλαβα νωρίς την αξία του co-sleeping!Στα άλλα δύο το εφάρμοσα αμέσως!Και ποτέ δεν τα άφησα να κλάψουν για να μάθουν!Τώρα το τι έχω ακούσει κι εγώ δεν λέγεται, αλλά ούτε που μου καίγεται καρφάκι… Να σημειώσω δε ότι κανένα απο τα δύο μεγάλα δεν είναι κολλημένα πάνω μας. Αντιθέτως είναι ανεξάρτητα πολύ. Τώρα έχουν πάει στο κρεβάτι τους πια και μένω με την μπεμπούλα μας που είναι σχεδόν 6 μηνών.Τι μεγάλη χαρά κάνω όμως όταν κανένα βράδυ έρχονται στο μεγάλο κρεβάτι όλα και κοιμόμαστε άλλος στα πόδια, άλλος πλάγια και όπου βρίσκει ο καθένας, δεν λέγεται!
πωπω..3 παιδιά…Τα μέτρησα καλά…;;; Τυχερή μάνα και τυχερά παιδιά.. Κι εγώ δεν πιστεύω αυτές τις χαζομάρες περί κολλήματος..Τα παιδιά, ίσα ίσα γίνονται και πιο ανεξάρτητα πιστεύω γιατί νιώθουν ασφάλεια και αγάπη..Τουλάχιστον εγώ έτσι ένιωθα ότι κοιμόμουν καμιά φορά με τους γονείς μου..Έτσι θέλω να νιώθει κι ο Νικόλας..Όχι οτι αν δεν κοιμάται μαζί μας δεν θα τα νιώθει..Όπως και να έχει εμένα μου αρέσει να κοιμάται δίπλα μου..Νιώθω και πιο ήσυχη και πιο ήρεμη..πολλά φιλιά
Πέρα του οτι το βρίσκω εντελώς, μα εντελώς λάθος να κοιμόμαστε όλοι μαζί παρέα, δεν θα το άντεχα και με τίποτα. Θέλω την ησυχία μου και την άνεσή μου και όχι να τρώω κλωτσιές ή να έχω το νου μου μην πλακώσω κάποιον καθώς αλλάζω πλευρό.
Ο καθένας έχει τη θέση του. Και αυτό δεν στερεί κανέναν από τρυφερότητα, χάδια και αγάπη.
Ολγάκι..ευτυχώς το κρεββάτι μας είναι υπέρδιπλο..και χίλιοι καλοί χωράνε..Οπότε δεν έχουμε θέμα χώρου..Βέβαια ο Νικόλας τελικά προτιμάει το σαλόνι…οπότε αναγκαστικά κοιμάμαι κι εγώ μαζί του για να μην πέσει από τον καναπέ..Ή μαλλον κοιμόμουν..γιατί τώρα προσπαθώ να τον πηγαίνω στο δικό του κρεββάτι..Αλλά το co-sleeping με βόλεψε γιατί κοιμόμουν πιο ήρεμη όταν ήξερα οτι είναι δίπλα μου..Εννοείται φυσικά οτι όπου και να κοιμάται το παιδί, η αγάπη και η τρυφερότητα είναι εκεί ούτως ή άλλως..Και ούτε είναι περισσότερη αν κοιμάσαι μαζί του ή λιγότερη αν κοιμάται μόνο του..πολλά φιλιά και ps…πότε θα κάνεις blog κοπελιά;;;; 🙂
νομίζω οτι υποσυνείδητα σε "παίζει" Ελπιδάκι μου, κι εσύ το καταευχαριστιέσαι! Δεν κάνω κριτική – να μην παρεξηγηθώ. Άλλωστε ο κάθε γονιός κάνει αυτό που θεωρεί πιο σωστό για το παιδί του.
Ψάχνω όνομα και σήμα … κάτι έχω ετοιμάσει, θα το δεις σύντομα ελπίζω!!!
Φιλιά στο αγόρι το όμορφο 🙂
Ναι ρε συ Όλγα..το ξέρω…αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ..χεχε!! Γι' αυτό και καθυστερώ να τον βάλω στο δωμάτιο του..Το ξέρω οτι δεν κάνεις κριτική..αλλά και να κάνεις ξέρω οτι είναι καλοπροαίρετη…Γι' αυτό άλλωστε δεν είναι οι (διαδικτυακοί) φίλοι;; πολλά φιλιά και ανυπομονώ να δω το blog..Είμαι σίγουρη οτι θα κάνεις θαύματα!!
Άσε Ελπιδάκι, το θέμα "που κοιμάται το παιδί" είναι μία πονεμένη ιστορία. Εμένα αποκοιμιέται ΠΑΝΤΑ μαζί μας στο κρεβάτι (ή με έναν από τους 2) και στη συνέχεια ή την αφήνω εκεί μαζί μας ή την πάω στην κούνια της.
Στην 1η περίπτωση θα κάνω πολύ άσχημο ύπνο από κλωτσιές/ μπουνιές και τα σχετικά.
Στην 2η περίπτωση, θα ξυπνήσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τα ξημερώματα (συνήθως μεταξύ 4-6 π.μ.) και θα θέλει να έρθει στο κρεβάτι.
Όσο για το Νικόλα σου, τι να πω!!! Μου έρχεται να του φάω τα μπουτάκια (ειδικά στις πρώτες φωτός που είναι στρουμπουλοειδή μωρουδιακά). Χαχαχα
Φιλάκια
Κι εμείς κάπως έτσι Ασπασία μου!! Με τη διαφορά οτι εγώ κοιμάμαι μια χαρά..κι οτι τώρα τελευταία όταν τον πάω στο κρεββάτι του…ξυπνάει το πρωί κατά τις 8..Οπότε όλα καλά..Νομίζω οτι το αρχίζει και το συνηθίζει το κρεββάτι του πάντως..Αλλά πάλι..επιφυλάσσομαι για το τι θα αλλάξει μέσα στο καλοκαίρι..φιλιά πολλά
Υπέροχη ανάρτηση, υπέροχη ιδέα! Πανέμορφες φωτογραφίες και οι συμβουλες σου ακριβώς όπως εγώ, έτσι ακριβώς σκέφτομαι. Να τον χαίρεσαι Ελπιδάκι μου ας είναι καλά κι ευτυχισμένος και το που κοιμάται δεν εχει ιδιαίτερη σημασία.
ευχαριστώ Γιωργία μου!! Αυτό λέω κι εγώ..να είναι γερός και να κοιμάται όπου θέλει!! φιλιά στον Παύλο
Όπως έγραψε κ κάποια κοπέλα παραπάνω, ειναι επειδή ειναι ο πρώτος και τον ζεις 100%!! Ειναι υπέροχο να κοιμάσαι με τα παιδάκια σου. Να τα αγκαλιάζεις, να ακους την ανάσα τους κ να τα σκεπάζεις όταν ξεσκεπάζονται. Φυσικά το ιδιο πάθαμε με την Αναστασια που ηταν πρωτη κ μας εκανε οτι ηθελε. Περνουσαμε καλα οσο ηταν μικρη. Μεγαλωνε ομως, μας εσπρωχνε, μας κλωτσουσε η ατιμη κ φυσικα δεν ειχαμε χρονο με τον συζυξ! Προσπαθησαμε πολλακις να την κοιμιζουμε στο κρεβατι της αλλα ουτε κατα διαννοια δεν κοιμοταν!
Μετα γεννηθηκε ο Παναγιωτης κ εκτος οτι δεν ειχα υπομονη, δεν ειχα κ δυναμεις για να κοψω αυτο το "φαινομενο". Οταν πηγαμε το μωρο στο δωματιο της, λυσσαξε η ατιμη (ηταν 2 τοτε) και μονη της ζητουσε να ειναι μαζι του. Οχι απο αγαπη φυσικα, αλλα απο ζηλια:)
Εφοσον σας αρεσει, να κανετε αυτο που σας κανει χαρουμενους. Οταν με το καλο ερθει το δευτερο παιδακι σας, θα το κοψει μονος του ειμαι σιγουρη. Αλλα ποτε δεν ξερεις, μπορει κ οταν παει φανταρος οπως ειπες και εσυ:)))
Δημητρούλα αρχίζει και το συνηθίζει σιγά σιγά το κρεββάτι του…Εκείνος δεν έχει πρόβλημα να κοιμάται εκεί..αρκεί πρώτα να τον παίρνει ο ύπνος στο σαλόνι μαζί μας..Εμένα πάντως μου αρέσει να κοιμάται μαζί μου..Νιώθω ασφάλεια..Αλλά επειδή με χρειάζεται και ο σύζυξ..χεχε..(κι έτσι είναι και το σωστό δηλαδή..) κοιμάμαι στο κρεββάτι μου..Που η αλήθεια είναι οτι μου λείπει κιόλας γιατί καλός ο καναπές αλλά δεν το ευχαριστιέμαι..πολλά φιλιά
Ελπίδα μου, δεν νομίζω ότι υπάρχει μαγική συνταγή. Νομίζω ότι είναι δική μας απόφαση με την διαφορά ότι αλλάζει ο χρόνος ανάλογα με το χαρακτήρα του παιδιού. Την πρώτη μου κόρη την είχαμε στο κρεβάτι, την κουνάγαμε, μας είχαν φύγει τα χέρια. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να την στείλουμε στο κρεβάτι της. Στην δεύτερη ήμασταν πιο προσεκτικοί, αλλά δεν χρειάστηκε γιατί ήθελε το κρεβάτι της. Κάθε φορά που την έπαιρνες αγκαλιά φρίκαρε, ούτε κουνήματα, ούτε τίποτα. Ο μικρός πάλι το ίδιο. Εντελώς ανεξάρτητος σε αυτό το θέμα. Πάντως στις φωτογραφίες είναι πολύ γλύκας!!!! Να τον χαίρεσαι:)
Στις πρώτες συμβουλες δεν θα διαφωνησω αλλα για να εφαρμοστούν πρέπει η χημεία μαμας – μωρου να είναι η κατάλληλη. Στο πρώτο πηγαίναμε περα δωθε τα δωματια ,στο δευτερο χερακι αντε και καμμια καθιστη αγκαλίτσα. Αλλα αν δεν βγει αυθορμητα δεν εχει νοημα να το συζητάς. Οσο για το κλάμα είμαι κάθετη. Ακου να κλαίει και να το αφήνω. Μα δεν μου πάει καρδιά. Ασε που για να ξυπνήσει ή είδε κάτι στον υπνο του, η ζεσταινεται ή πονάει άρα με χρειάζεται. Στο κρεβάτι μόνο αρρωστα τα παίρνω. Επίσης και εμάς στον δευτερο επαιζε πολύ η βαρκούλα του ψαρά μετα τα 3 γουρουνάκια βεβαια. Φιλάκια και καλόν υπνο αγκαλιά.
Σου έχω ένα βραβειάκι … πέρνα να το παραλάβεις http://prettypartyideas.blogspot.gr/2013/07/blog-post_1.html
Τα πάντα έχουν σχέση με το πως νιώθει το παιδί…. Ο γιος μας, κοιμόταν μέχρι τριών μηνών στην καλαθούνα του. Μετά, μέχρι να χρονίσει, τον είχα στον κούνια του, δίπλα στο κρεβάτι μας. Μετά πήγαμε την κούνια του στο δωμάτιό του και κοιμόταν όλη νύχτα σερί….. Μέχρι που έγινε τριών ετών και άρχισε να ξυπνάει και να κλαίει…. Πηδούσε το κάγκελο και ταπ ταπ ταπ, άκουγα τις πατουσίτσες στο πάτωμα, ερχόταν και τρύπωνε ανάμεσά μας. Μέχρι που τελείωσε το νήπιο…. Και μετά το έκοψε μόνος του…. Η κόρη μας πάλι, από μωράκι ήθελε να είναι ανάμεσά μας….. Μέχρι που έγινε τεσσάρων ετών…. Εκείνη μάλιστα, τώρα που είναι πια έξι χρονών, κάποια βράδια, περίπου μια φορά τον μήνα, θέλει να κοιμάται μαζί μας…. Και τι έγινε; Σιγά… Σε λίγο καιρό θα το σταματήσει κι αυτό…
Ο Νικόλας είναι πολύ γλυκουλίνι μωρέ…..
Αχ Ελπιδάκι πως σε καταλαβαίνω….. Μην ακους κανεναν, να κάνεις ότι νιώθεις εσύ πως είναι καλύτερο για την δική σου οικογένεια!! Σε φιλώ γλυκά!! (αγαπώ πάντα τις φωτογραφίες σου!)
Έτσι ακριβώς είναι κ η κόρη μου μαζί στο κρεβάτι κ ο μπαμπάς στο άλλο δωμάτιο το παιδικό…τι να κάνω να πάει στο κρεβατάκι του;;εντωμεταξύ γέννησα προ ένα μινα ένα αγοράκι κ άντε να τη βγάλω από κοντά μου….εμενα προσωπικά χαρά μου να κοιμάμαι με το κοριτσάκι μου αλλά σκέφτομαι κ αυτόν τον έρημο τον πατέρα χαχαχα!!! Η φοτο του μπεμπι σου φιβερες!!!ακριβώς ότι κάνει ο Νικόλας σου κάνει κ η δικια μου κ ειναι2 χρόνων!!
αυτες οι στιγμες ειναι οι πιο ομορφες… Θα μεγαλωσουν και μετα δεν θα θελουν απο μονα τους…χαχαχα… Μεχρι τοτε υπομονη στο μπαμπα και απολαυστε το..