Την Τρίτη το πρωί πήγα στον αδερφό μου να δω την καινούρια μου ανιψιά..επιτέλους !! Ένα νεραϊδάκι μιας εβδομάδας, τυλιγμένο στα ροζ μέσα στην καλαθούνα της…Σαν μπουκίτσα ζαχαρωτού…Ούτε κιχ δεν έκανε όσην ώρα ήμασταν εκεί..Απολάμβανε τον ύπνο της..Ο Νικόλας όλο πήγαινε να σηκώσει το σεντονάκι να δει τι έχει μέσα το καλάθι..Ήθελε να την πιάσει…Τι πλάκα που είχε..Άραγε καταλάβαινε οτι αυτό είναι μωράκι;
Αχ και όπως την κοιτούσα..θυμήθηκα το Νικόλα όταν τον φέραμε στο σπίτι…και συμπλήρωσε κι αυτός μιας εβδομάδας ζωή..


Ένα μικρούτσικο αγοράκι μέσα στα γαλάζια..σαν κομματάκι ουρανού…Ουρανέ μου και ήλιε μου!! Και φεγγάρι μου και αστέρι μου..Τι γλυκά που κοιμόσουν…Σαν αγγελάκι…Κι εμείς κοιτούσαμε από πάνω από το καλάθι σου…
Και τώρα απλώνεσαι στον καναπέ και στο κρεββάτι μας… και δεν σε χωράει η κούνια σου…

Σαν ψέμματα μου φαίνεται ακόμα κι ας έχουν περάσει 15 μήνες…Νομίζω οτι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα…οτι είμαι μαμά.. 
Αλλά ευτυχώς έχω ακόμα καμιά εξηνταριά χρόνια να το εμπεδώσω..χαχα..