Τι μπορείς να κάνεις….
in English soon ..με αυτά εδώ…;; Πριν μερικές μέρες πέρασα μια βόλτα από το Tiger ένα από τα αγαπημένα μαγαζιά …από αυτά με τα τζίτζιρι-μίτζιρι που μου αρέσουν!! Και πήρα αυτά… Αυτοκόλλητα με εφέ μαυροπίνακα 3 ευρώ Αυτοκόλλητη μαγνητική ταινία 3 ευρώ Δέκα τεράστιες κιμωλίες…
Ένα δέμα για το Νικόλα…
in English soon Πριν λίγο καιρό έγραψα το Νικόλα στο Fun Club του Ευγένιου Τριβιζά…(που είναι κι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας). Όταν γίνεις μέλος μπορείς να αποκτήσεις και προνόμια όπως:• να παίρνεις μέρος σε διαγωνισμούς με πλούσια δώρα, • να λαμβάνεις…
Και που δεν πήγαμε..και τι δεν κάναμε…
in English Σχεδόν δυό μήνες τώρα που είμαστε στο χωριό… …πήγαμε στην παραλία της Αγριδιάς… …παίξαμε με την άμμο… …πήγαμε στην Τορώνη… …παίξαμε μπάλα… …φάγαμε κρακεράκια…(η μαμά με το ζόρι χεχε…) …ανακαλύψαμε καινούρια πράγματα…όπως η λάμπα… …κάναμε πολλές αγκαλιές… …πήγαμε βόλτα στη…
Άνεργη και ωραία…
in English soon Χμμμ…Πως είναι καμιά φορά που έχεις κάτι προαισθήματα.. που τελικά βγαίνουν αληθινά;; Να…έτσι κι εγώ…από το Μάϊο το είχα το άτιμο…Το ένιωθα οτι κάτι δεν πάει καλά…ότι κάτι διαφορετικό πλανιέται στον αέρα…φέτος..Κι όταν μάζευα τα πράγματά μου από την αίθουσά μου ένιωθα…
Ένα βραβείο γλυκό σαν ΑΝΘΟ … μέλι
in English soon Τα κορίτσια του Ανθομέλι μου χάρισαν αυτό το πολύ γλυκό βραβειάκι… Ευχαριστώ πολύ Κατερίνα και Κάλη !!! Για να το παραλάβω πρέπει να μοιραστώ 7 πράγματα που δεν ξέρετε για μένα και να το χαρίσω με τη σειρά μου σε άλλα 7…
Διακοπεύουμε….
Η αλήθεια είναι οτι εγώ είμαι ήδη στο χωριό εδώ και ένα μήνα σχεδόν…(οπότε τα κάναμε τα μπανάκια μας μαζί με το Νικόλα)…αλλά δεν το θεωρούσα διακοπές γιατί ο Αντώνης ήταν ακόμα Θεσσσαλονίκη και δούλευε…Από χτες όμως που ήρθε..αρχίζουν οι πραγματικές οικογενειακές μας διακοπές…Το σπίτι…
Η αυλή της γιαγιάς μου…
Στο χωρίο ζει ακόμα η γιαγιά μου – η τελευταία και μοναδική που μου έμεινε από παππουδογιαγιάδες -η γιαγιά Ελένη… Πολύ πεισματάρα, λίγο παραπονιάρα, λιγάκι αθυρόστομη…λέει τα πράγματα με το όνομά τους…Καμιά φορά το παρακάνει…αλλά τι να γίνει, έχει περάσει τα 80 φεύγα… και καμιά…
Γιατί δεν έγινα γιατρός…
..”Να γίνεις γιατρός” μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν μικρή..”Να μας φροντίζεις όταν γεράσουμε”..Καημένε μου παππού..έφυγες νωρίς, χωρίς να δείς και πολλά από τη ζωή μας…Δυστυχώς δεν έγινα γιατρός..Πως θα μπορούσα άλλωστε..εγώ βλέπω αίμα και λυποθυμάω…Και όχι μόνο αίμα…αρκεί να δω και τις σύριγγες..και…
Τελευταία μέρα του Ιούλη…
Τελειώνει σήμερα ο Ιούλιος…Ο Αντώνης έφυγε το πρωί για τη Θεσσαλονίκη κι εμείς μείναμε λίγες ακόμα μέρες στο χωριό…Η ζέστη κι εδώ ανυπόφορη…εντάξει όχι όπως στην πόλη…αλλά πάλι ζέστη… Ευκαιρία για πρωϊνό μπάνιο να δροσιστούμε…Στο χωριό υπάρχουν διάφορες παραλίες..Μια από τις αγαπημένες μου και περσινή…
Σχετικά
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger...
Learn more