Αυτή είναι η τελευταία εβδομάδα στο φροντιστήριο …Την Παρασκευή τα παιδιά μου γράφουν το τελικό τεστ και μετά.. τέλος… Έλεγχοι σε 10 περίπου μέρες…και μετά ξεκινάνε οι καλοκαιρινές διακοπές μου..μας δηλαδή (εμένα και του Νικόλα..γιατί ο Αντώνης θα δουλεύει τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο..) Πάντα τέτοιο καιρό νιώθω ανασφάλεια… Σχεδόν ακούω την καρέκλα μου να “τρίζει“. Είναι που κάθε χρόνο τέτοιο καιρό απολύομαι…και μέχρι να βγει το καινούριο πρόγραμμα αναρωτιέμαι: θα με κρατήσει και του χρόνου; θα με ξαναπάρει; Κι αν με ξαναπάρει θα έχω αρκετές ώρες; Ή πρέπει να ψάξω κι αλλού; Θα βρω αλλού; Κι αν βρω..θα με πληρώνουν;Είμαι σ’ αυτό το φροντιστήριο χμ….6 χρόνια…Τα πρώτα μου παιδιά από juniorάκια είναι πλέον στην εφηβεία… Με χαιρετάνε στο διάδρομο και με περνάνε κι ένα κεφάλι τα άτιμα…6 χρόνια…Κι όμως κάθε χρόνο φοβάμαι…και αγχώνομαι.. Κυρίως γιατί κάθε χρόνο οι ώρες μου μειώνονται…πολύ…και των άλλων δηλαδή..αλλά κυρίως οι δικές μου…Και δεν είναι οτι περιαυτολογώ… αλλά ναι! είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου….Παραπάνω από καλή…Γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω και το κάνω καλά…Και τα παιδιά μου τα αγαπάω και μεγαλώνουμε μαζί…Και ενδιαφέρομαι γι’ αυτά…Και το καταλαβαίνουνε και μ’αγαπάνε κι αυτά…Εγώ τους ζωγραφίζω στα τετράδια κι αυτά φέρνουν ζωγραφιές και τις κολλάω στη πόρτα…Τους βάζω αυτοκόλλητα και σφραγίδες…Και ας τους βάζω ένα σωρό ασκήσεις κι ατελείωτες αντιγραφές και μεταφράσεις….Κι ας τα μαλώνω…Πάλι μ’αγαπάνε..και παίζουμε και γελάμε… Γι’ αυτό και με ζητάνε κάθε -μα κάθε-χρόνο…(αλλά δυστυχώς δεν το κανονίζω εγώ…) Κι όμως...πάντα οι δικές μου ώρες μειώνονται…χωρίς να ξέρω την αιτία..( Ίσως επειδή εγώ έχω τα μικρά…)Και χωρίς να ρωτήσω κιόλας…(γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η τελευταία που απαίτησε κάτι.. απολύθηκε κι έφυγε “νύχτα”).Οπότε κάνω κι εγώ υπομονή…κι αγχώνομαι μόνη μου…μέχρι να δούμε τι θα γίνει…Μέχρι να αγανακτήσω κι εγώ…Κι όμως δεν θέλω να φύγω από εκεί…Είναι 10 λεπτά από το σπίτι μου…Τα υπόλοιπα κορίτσια είναι πολύ ωραία άτομα…Τα “παιδιά” μου είναι εκεί…Και η αφεντικίνα μου…παρόλο που έχει αδυναμίες και παραξενιές, είναι σωστή σε κάποια πράγματα και κυρίως…μας πληρώνει σωστά και στην ώρα μας…πράγμα σπάνιο στην εποχή μας…(αφήστε τι ακούω κάθε μέρα) Κάθε τέτοια εποχή λοιπόν..παρακαλάω από μέσα μου: ας με κρατήσει ..ας με κρατήσει..Ας με κρατήσει με αξιοπρεπείς ώρες…να βγάζω κι εγώ το μεροκάματο…γιατί που να τρέχω για συνεντεύξεις με το Νικόλα παραμάσχαλα…και την ψυχή στο στόμα….Τα σκέφτομαι κι αγχώνομαι…κι όσο αγχώνομαι.. στεναχωριέμαι…Και τελικά με πιάνει το αισιόδοξο πνεύμα μου..αυτό που μου λέει όλο παροιμίες: “κάθε εμπόδιο γαι καλό” και ¨ολα καλά θα πάνε” και “όλα γίνονται για κάποιο λόγο” και τέτοια…Και μετά κοιτάω το Νικόλα που παίζει στο χαλί και κάνω λίστες στο μυαλό μου τι θα κάνουμε φέτος το καλοκαίρι…Άντε να φτιάξει κι ο καιρός επιτέλους…να φτιάξει και η διάθεση λιγάκι….Και στην τελική κανένας καλός δεν χάνεται…και όλα καλά θα πάνε…ε; Καλή και όμορφη νύχτα να έχουμε…
Two boys and Hope
Related posts
9 Comments
Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης
Σχετικά
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger...
Learn more
Ελπίδα μου εύχομαι να σου πάνε όλα καλά. Τις ίδιες αγωνίες ζούμε όλοι μας…
Σου στέλνω όλη μου την θετική ενέργεια κι εύχομαι να χαλαρώσεις λιγάκι και να περάσετε ένα όμορφο καλοκαιράκι!!
Άλλωστε το λέει και τ' όνομά σου!
Φιλιά
σε καταλαβαινω απολυτα!!!!!ευχομαι τα καλυτερα!!!η ελπιδα μας εμεινε ,μονο………
Αχ βρε κοριτσάκι μου…τι δύσκολη που είναι η θέση σου!! Εύχομαι να έχεις δουλειά και την επόμενη χρονιά και ως τότε φρόντισε να περνάς τέλεια με το ζουζούνι σου και συνέχισε να είσαι η αγαπημένη τους δασκάλα…Μπράβο για το κουράγιο σου!!
Ευχαριστώ κορίτσια!!!!Με θετική ενέργεια και όλα θα πάνε καλά!!!!
Κορίτσι μου σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου.
Εχε θετική σκέψη και όλα θα πανε καλά, μην βάζεις στο μυαλό σου τα άσχημα που μπορεί να συμβούν. Το σημαντικό είναι να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με αισιοδοξία.
σε φιλώ
καλοβράδυ
Σε νιώθω απόλυτα γιατί κι εγώ καθ. πιάνου είμαι. Ακόμη και τα χρόνια που δούλεψα ως αναπληρώτρια σε δημ και μουσικά σχολεία είχα αυτό το άγχος. Δεν λέω περισσότερα γιατί με αγχώνει αυτή η κουβέντα!
kathy by anthomeli
Γλυκιά μου να σκέφτεσαι για αρχή πόσο τυχερή είσαι που έχεις καλή εργοδότρια και σε πληρώνει σωστά. Εγώ γι' αυτό έφυγα από τα φροντιστήρια… καθόλου ευχαριστημένη δεν ήμουν. Οπως και να χει λατρεύω τα καλοκαίρια που κάθομαι κι ας με τρώει το άγχος και η ανασφάλεια για την νέα σχολική χρονιά. Εχουμε και τα προνόμιά μας οι δασκάλες, πως να το κάνουμε. Βέβαια μισθός γιοκ το καλοκαίρι και δυστυχώς όπως είναι τα πράγματα δεν υπάρχει και το φως της αποταμίευσης (εδώ δεν βγαίνει ο μήνας)… μην τα θέλουμε όμως κι όλα δικά μας. Δέστο θετικά και να σου πω… αν έχεις τις υποψίες σου ότι του χρόνου δεν θα σε πάρει, συζήτησέ το από τώρα!!! Αν δεις ότι δεν στα λέει καλά ξεκίνα έρευνα ιδιαιτέρων και πού ξέρεις, μπορεί να γίνουν τα πράγματα και καλύτερα! Φιλάκια.. το καλοκαίρι είναι μπροστά!Callie by Anthomeli
Δεν είμαι δασκάλη ούτε καθηγήτρια, όμως οι ανάγκες της ζωής με ανάγκασαν να ψάχνω κι εγώ για δουλειά! Είναι πολύ ψυχοφθόρο τελικά το θέμα των συνεντεύξεων! Κι εγώ αγχώνομαι πάρα πολύ κάθε φορά που πρόκειται να αφήσω ένα βιογραφικό και να δώσω συνέντευξη! Όμως δεν θα πρέπει να στενοχωριέσαι γιατί πιστεύω πως η αφεντικίνα σου αναγνωρίζει τη δουλειά σου! Καλό βράδυ!
Μην στεναχωριέσαι κι όλα καλά θα πάνε! Έχεις τη συμπαράσταση μας! Χαρείτε τον ελεύθερο χρόνο σας και θα δούμε τι θα γίνει, μην αγχώνεσαι από τώρα!