in English soon
 

Στις 20 Απριλίου ο Νικόλας έκλεισε του 24 μήνες…2 χρόνια ζωής…Με ρωτάνε πόσο χρονών είναι και λέω 2..Έτσι χωρίς μήνες..τι περίεργο που μου φαίνεται..Το παιδί μου είναι 2 χρονών, έχω 2 χρονών παιδί και είμαι 2 χρονών μάνα… Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει…Άραγε το συνειδητοποιείς ποτέ..;; Παίρνεις χαμπάρι πότε μεγαλώνει..;; Πέρυσι τέτοιον καιρό ακόμα δεν περπατούσε και φέτος αλωνίζει τον τόπο.. Μιλάει, τραγουδάει, ζητάει, απαιτεί..Ζωντανός κούκλος… ο κούκλος μου..Με το ένα μάτι ανοιχτό θα κοιμάμαι νομίζω…μην τυχόν χάσω τίποτα…

  • Μήνας: 24ος
  • Ύψος:   86,7 εκ.
  • Βάρος: 11.850 γρ.
  • Νο παπουτσιού : 23
  • Αγαπημένο φαγητό : μελιτζανοσαλάτα
  • Αγαπημένο λαχανικό : αγγούρι
  • Αγαπημένο γλυκό : smarties και παγωτό
  • Αγαπημένο cartoon : Μίκυ Μάους club και οι Μικροί Αινστάιν (τα ξέρει απ’ έξω..)
  • Aγαπημένο χρώμα: πράσινο και γαλάζιο
Είναι πολύ κοκέτης…Όταν βγαίνουμε έξω θέλει να του χτενίζω τα μαλλιά, να του βάζω κολόνια…”Είσαι κούκλος” του λέω…Και μου απαντάει “Πιο κούκλος δεν γίνεται…”

Ακόμα δεν διαλέγει τι θέλει να φορέσει αλλά βλέπω να έρχεται όπου να ‘ναι και η άποψη στα ρούχα…


Επιτέλους ανακάλυψε τα παζλ…Τώρα πλέον τα λατρεύουμε και οι τρεις μας… Οικογενειακώς..Ξεκίνησε δειλά δειλά με 15 κομμάτια, μετά με 24..και τώρα φτιάχνει με 64..Μόνος του, μαζί μας… Τα φτιάχνει, τα χαλάει, και πάλι από την αρχή…




Χτίζει..Κατασκευάζει..Πύργους, σπιτάκια..Κάθε φορά διαφορετικά…Τα φτιάχνει και μετά τα διαλύει..Φτιάχνουμε τα σπιτάκι από τα 3 γουρουνάκια. Κι εκείνος είναι ο λύκος που φυσάει και τα ρίχνει κάτω..Μόνο που στην δική μας εκδοχή..το τρίτο σπιτάκι δεν τη γλυτώνει…Το ρίχνει κι εκείνο ο λύκος..χαχα..


“Κοίτα με μαμά, κοίτα με”.. “Δες μαμά, δες!”..Ότι κάνει έρχεται με καμάρι και μου το δείχνει..ή με φωνάζει να το δω.. “Τα κατάφερα”..Θέλει να ακούσει το “Μπράβο” και το “Ζήτω” και το πρόσωπο του φωτίζεται ολόκληρο..Καμάρι μου.. όλα τα μπορείς…όλα τα καταφέρνεις!!!  


Το μαγείρεμα είναι η αδυναμία του. Κι αληθινά και ψεύτικα..(Βρε μήπως μεγαλώνω τον Μαμαλάκη ;;) Όταν κάνουμε ομελέτα εκείνος πάντα χτυπάει τα αυγά..ή ανακατεύει την κρέμα για να φάει..Του αρέσει να πιάνει με τα χέρια του, να ζυμώνει..Ρίχνει ψεύτικο αλάτι και ζάχαρη στο πιάτο ή ρίγανη και μυρωδικά..Όλα τα ξέρει..Του τα μαθαίνει κι ο μπαμπάς του..Έτσι κόβουμε το σέλινο, έτσι τα καρότα, έτσι τα μανιτάρια..χαχα.. Να τον ακούς να λέει στη γιαγιά του..”βάλε σέλινο γιαγιά, να γίνει νόστιμο”..


Εδώ ζυμώνει μπιφτέκια με το μπαμπά του…



Μιλάει..Πολύ..Όλην την ώρα..Κανονικότατα… Οι ατάκες του μας ρίχνουν κάτω από τα γέλια..(Τις σημειώνω εννοείται..χαχα) Απαντάει κανονικά και εύστοχα..Με ολόκληρες προτάσεις, με εκφράσεις..”Νικόλα έλα, είναι ώρα για ύπνο- Δε νομίζω μαμά” . ‘Χρειάζομαι την πιπίλα μου” “Ούφ..τι μπελάς αυτά τα μακαρόνια..”  Μας λέει παραμύθια και τραγούδια, φτιάχνουμε μαζί ιστορίες κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί..διαβάζουμε πολλά πολλά βιβλία.. Συνειδητοποιώ κάθε μέρα πόσο πολύ πρέπει να προσέχουμε πως μιλάμε μπροστά του..Επαναλαμβάνει τα πάντα σαν παπαγάλος. Και με τον ίδιο τόνο..Μας είπε και καναδυό “γαλλικά” μερικές φορές..Εύστοχα μεν αλλά κάναμε πως δεν ακούσαμε..Μα που τα άκουσε..;; 


Όλο νάζι και τσαχπινιές είναι..Μας κάνει οτι θέλει..και
τον αφήνουμε για λίγο να νομίζει οτι μπορεί..χαχα..(ή τώρα που το σκέφτομαι..μήπως μπορεί..;; χμμμμ..) “Μαμά, πήγαινε στην
κουζίνα σου να μαγειρέψεις!” Δίνει και διαταγές ο μικρός
μεγαλειότατος.. 


Τον τελευταίο μήνα δεν τρώει με τίποτα…Δυο μπουκιές, 5 κουταλιές και μετά το στόμα κλείνει..Ώρες ώρες νιώθω οτι τον κυνηγάω όλη μέρα μ’ ένα κουτάλι..κι άλλοτε λέω..”Αν πεινάσει θα φάει” και τον αφήνω ήσυχο μήπως και..αλλά δεν..Σκέφτηκα να του δώσω μουρουνόλαδο..αλλά τελικά δεν επιτρέπεται τώρα με τις ζέστες οπότε..άκυρο.. Απλά περιμένουμε να ανοίξει η όρεξη του μεγαλειότατου..και ελπίζουμε..


Και μια που λέμε για μεγαλειότατους..ναι..πηγαίνει και στην τουαλέτα…αλλά όχι μόνος..Πάντα με τη μαμά..”Ποτέ κακά στο pambers μαμά, μόνο στην τουαλέτα!!!”..Τι πλάκα έχει.. Κάθεται στο θρόνο του και διατάζει..”Τι χρώμα είναι αυτό;” “Τι χρώμα είναι εκείνο;” Του διαβάζω τα προγράμματα του πλυντηρίου και τα έχει μάθει απ’έξω..Τα λέει σαν ποίημα.. Και ξέρει και τη σωστή σειρά..γιατί αν δείξω ένα και πω άλλο..το καταλαβαίνει και μου τη λέει κιόλας…”Όχι αυτό μαμά!!!”..


Ζωγραφίζει, βάφει, μουτζουρώνει…Στον πίνακα -δώρο γενεθλίων, σε χαρτιά, σε βιβλία ζωγραφικής (από αυτά με τις εικόνες που χρωματίζεις)..Κυρίως με ξυλομπογιές, κηρομπογιές και μαρκαδόρους (για τον ασπροπίνακα..) Με μαρκαδόρους κανονικούς -όποτε το επιχείρησα- βάφει τα χέρια του μόνο… Το χαρτί δεν τον ενδιαφέρει..Αυτο το μήνα λέω να επιχειρήσουμε δαχτυλομπογιές ή και νερομπογιές με πινέλα..Θα του αρέσει νομίζω..Για να δούμε..

Είναι πεισματάρης και νευριάζει εύκολα..Ιδίως όταν δεν του κάνεις το χατήρι ή δεν του δίνεις αυτό που θέλει..Και κατευθείαν απλώνει το χέρι να σε κάνει “ντα”..”Σε μάλωσα τώρα”..λέει..και σε στραβοκοιτάζει κατσουφιασμένος.. Κι εγώ να θέλω από τη μια να γελάσω κι από την άλλη να σκέφτομαι…μα που τα βλέπει αυτά και τα κάνει..αφού εμείς δεν τον χτυπάμε ποτέ.. Κι έχω φάει και κάτι ξεγυρισμένες..Προς το παρόν προσπαθώ να του το κόψω με συζήτηση και ηρεμία…Ας ελπίσουμε να πιάσει γιατί αλλιώς θα πρέπει να βρω δραστικότερα μέτρα..Ακούς Νικολή ;;; 
   

“Αι λόγιου μάμι”…έτσι λέει όταν θέλει να με τουμπάρει.. “Που πάς μάμι;;” “Έλα μάμι”…Και μου σκάει φιλί στο μάγουλο…Βρε μικρή μαφία..που τα έμαθες όλα αυτά..;; (αχ και να ‘ξερες οτι με τουμπάρεις και χωρίς αυτά..) Αλλά όταν σε ακούω ..λιώνω η μάνα…ούτως ή άλλως..Να, γι’αυτό δεν προλαβαίνω να σκουπίσω ή να πλύνω όλα τα πιάτα…Γιατί έρχεσαι και με τραβάς…”Έλα μάμι..κοίτα με, κοίτα”..Εεε… μπορώ να σου αντισταθώ…δε μπορώ…έρχομαι αγόρι μου.. (τι στο καλό..έχουμε πολλά πιάτα καθαρά..θα φάμε σ’ εκείνα- Νικόλα έχουμε μόνο ένα..)

 Αστεράκι μου…Μονακριβάκι μου..Ψυχουλάκι μου…