Σκέφτομαι εδώ και ώρα πως να ξεκινήσω, τι να πω… Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το “γειά.. είμαι η Ελπίδα και καλώς σας βρήκα στη blogoγειτονιά. Έλεγα να φτιάξω κι εγώ το δικό μου blog εδώ και καιρό αλλά μια το ένα μια το άλλο το παραμελούσα. Αυτό θα είναι το δικό μου σημειωματάριο με τις σκέψεις μου και τις περιπέτειές μου – τις δικές μου και των αγοριών μου-, όλα όσα βρίσκω και μ’αρεσει να κάνω και να βλέπω και να ακούω. 

Είμαι η Ελπίδα λοιπόν κι έχω δύο αγόρια…Το μεγάλο μου αγόρι είναι ο αντρούλης μου, που δεν προβλέπω να μεγαλώνει ποτέ και το μικρούτσικο αγοράκι μου είναι ο Νικόλας μου, που είναι 8 μηνών και 18 ημερών και 2 ωρών..χε χε
Τα αγόρια μου κοιμούνται και τα δύο. Ο μεγάλος στο κρεββάτι μας κι ο μικρός στη κούνια του. Κι εγώ εδώ στο σαλόνι… να γράφω και να σερφάρω.
Καληνύχτα λοιπόν. Πάω να φιλήσω τον μικρούλη μου και να αγκαλιάσω το αντρούλη μου.