Μεγάλη Δευτέρα σήμερα…ξεκίνησε η Μεγάλη Εβδομάδα… Πάντα νηστεύω τη μεγάλη εβδομάδα…από πιτσιρίκι στο δημοτικό..’Ολοι νηστεύαμε τότε θυμάμαι…Μικροί μεγάλοι..Κι εμείς οι μικροί- δεν ξέρω γιατί- το παίρναμε πολύ πατριωτικά το θέμα…Αλίμονο σ’αυτον που θα ερχόταν να παίξει με τυρόπιτα και γάλα στα χέρια…που θα έτρωγε σοκολάτα γάλακτος (άκουσον άκουσον) ή παγωτό μπροστά μας…Τον κοιτούσαμε με μισό μάτι και λέγαμε συνομωτικά ο ένας στον άλλο: απαπα δεν νηστεύει αυτός…και δεν τον θέλαμε στην παρεα…Η πρώτη ερώτηση τη Μεγάλη Δευτέρα ήταν : “νηστεύεις ;” Και την Μεγάλη Πέμπτη : “κοινώνησες ; “Και αν η απάντηση ήταν καταφατική τότε σκάγαμε χαμόγελο… Ακόμα και τώρα μου κακοφαίνεται λίγο…Εγώ την περίμενα πως και πως αυτή την εβδομάδα τη διαφορετική…γιατί έπινα τσάι με μέλι και όχι γάλα, γιατί αντί για παγωτό έτρωγα γρανίτες (η μόνη περίπτωση…), γιατί το μεσημέρι τρώγαμε πρόχειρα και συνήθως πατάτες τηγανιτές !!! Και πάντα λαχταρούσα το Μεγάλο Σάββατο να φάω τα αβγά ή τα τσουρέκια…Και κυριώς γιατί …ένιωθα διαφορετικά… σαν να δίνω φόρο τιμής ενα πράγμα..Πέρυσι ήταν η μόνη φορά που δεν νήστεψα γιατί ήμουν έγκυος και γέννησα (Μεγάλη Τετάρτη ήρθε το αγόρι μου..) και πάλι ένιωθα κάπως… Σαν να μην είναι Πάσχα ένα πράγμα..Και εντάξει δεν είμαι της εκκλησίας αλλά κάποια πράγματα απλά τα πιστεύω…Και μπορεί να μην νηστεύω 40 μέρες αλλά νηστεύω τη Μεγάλη εβδομάδα..Και μπορεί να μην πηγαίνω στην εκκλησία αλλά Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή χωρίς τα 12 Ευαγγέλια ή τον Επιτάφειο..απλά δεν υπάρχει.. Και κάθε φορά νιώθω την ίδια κατάνυξη και γλυκιά μελαγχολία..Και μου αρέσει που ακολουθούμε το κανονικό πρόγραμμα…Την Μεγάλη Τετάρτη πάντα φτιάχνουμε τσουρέκια και την Μεγάλη Πεμπτη πάντα βάφουμε τα αυγά…Την Μεγάλη Παρασκευή και το Μέγα Σάββατο (όπως το λέει η γιαγιά μου) δεν τρώμε ούτε λάδι (το μόνο Σάββατο..λέει η μαμά μου)…Για μας τα πιτσιρίκια δεν υπήρχε τέτοια μέρα…Να μην πρέπει να φάμε φασολάκια ή αρακά…και να γυρνάμε με φέτες ψωμί και μαρμελάδα στο χέρι για μεσημεριανό…;; Δεν υπήρχε καλύτερο…Και εννοείται οτι παρόλο που το έχουμε δει 100 φορές..αν δεν δούμε καθε φορά τον “Ιησού από τη Ναζαρέτ” του Zeffirelli..κάτι δεν μας κολλάει…Ο Αντώνης πάλι δεν έχει σχέση με τέτοια πράγματα…Οι γονείς του (μεγαλωμένοι στην Τσεχία) δεν έκαναν τέτοια πράγματα.. οπότε κι εκείνος δεν τρελαίνεται…Όταν είμαστε στο χωρίο ακολουθάει – εννοείται- αλλά χωρίς να το νιώθει…Στην αρχή μου φαινόταν παράξενο αλλά τώρα το έχω συνηθίσει…Εμένα πάλι μου αρέσει το Πάσχα…Μου θυμίζει χωριό και πασχαλιές και το σπίτι της γιαγιάς μου, κατσικάκι ψητό και μαγειρίτσα της μαμάς μου, παιχνίδια με τα ξαδέρφια μου, μυρωδιές από λιωμένο κερί και λιβάνι, γέλια και τραγούδια και όμορφες οικογενειακές στιγμές…Γι’ αυτό και μ’ αρέσει αυτή η εβδομάδα η διαφορετική…Και θα ήθελα να τα ζήσει κι ο Νικόλας μου έτσι και να τα χαρεί, να έχει όμορφες αναμνήσεις …άλλωστε κι αυτός πασχαλινός είναι…Καλή Μεγάλη Εβδομάδα…!!!