in English Σχεδόν δυό μήνες τώρα που είμαστε στο χωριό… …πήγαμε στην παραλία της Αγριδιάς… …παίξαμε με την άμμο… …πήγαμε στην Τορώνη… …παίξαμε μπάλα… …φάγαμε κρακεράκια…(η μαμά με το ζόρι χεχε…) …ανακαλύψαμε καινούρια πράγματα…όπως η λάμπα… …κάναμε πολλές αγκαλιές… …πήγαμε βόλτα στη…
in English soon Χμμμ…Πως είναι καμιά φορά που έχεις κάτι προαισθήματα.. που τελικά βγαίνουν αληθινά;; Να…έτσι κι εγώ…από το Μάϊο το είχα το άτιμο…Το ένιωθα οτι κάτι δεν πάει καλά…ότι κάτι διαφορετικό πλανιέται στον αέρα…φέτος..Κι όταν μάζευα τα πράγματά μου από την αίθουσά μου ένιωθα…
In English soon Μου κάνει εντύπωση που μαθαίνει λέξεις τόσο γρήγορα..άλλες αυτούσιες κι άλλες με το δικό του τρόπο…Είναι ένα μικρό σφουγγάρι που ρουφάει ότι ακούσει και μετά το επαναλαμβάνει..σαν μικρό παπαγαλάκι… πακάκι = καπάκι…μπουκαλιού, ποτηριού, τάπερ…(του αρέσει να τα βγάζει και να τα ξαναβάζει..)…
in English soon Τα κορίτσια του Ανθομέλι μου χάρισαν αυτό το πολύ γλυκό βραβειάκι… Ευχαριστώ πολύ Κατερίνα και Κάλη !!! Για να το παραλάβω πρέπει να μοιραστώ 7 πράγματα που δεν ξέρετε για μένα και να το χαρίσω με τη σειρά μου σε άλλα 7…
in English 16 μήνες μαζί…O Νικόλας σήμερα συμπληρώνει 16 μήνες ζωής… Μήνας: 16ος Βάρος : 11 κιλά περίπου.. (θα τον ζυγίσω αργότερα) Ύψος: 82 εκ. Δόντια : 17 (wow) Αγαπημένο φρούτο: σύκο Αυτό το μήνα ο Νικόλας ανακάλυψε τα λούτρινα ζωάκια…Δηλαδή και πριν τα έβλεπε…
Η αλήθεια είναι οτι εγώ είμαι ήδη στο χωριό εδώ και ένα μήνα σχεδόν…(οπότε τα κάναμε τα μπανάκια μας μαζί με το Νικόλα)…αλλά δεν το θεωρούσα διακοπές γιατί ο Αντώνης ήταν ακόμα Θεσσσαλονίκη και δούλευε…Από χτες όμως που ήρθε..αρχίζουν οι πραγματικές οικογενειακές μας διακοπές…Το σπίτι…
Στο χωρίο ζει ακόμα η γιαγιά μου – η τελευταία και μοναδική που μου έμεινε από παππουδογιαγιάδες -η γιαγιά Ελένη… Πολύ πεισματάρα, λίγο παραπονιάρα, λιγάκι αθυρόστομη…λέει τα πράγματα με το όνομά τους…Καμιά φορά το παρακάνει…αλλά τι να γίνει, έχει περάσει τα 80 φεύγα… και καμιά…
…Αυτά τα δύο αρκούν να κάνουν το Νικόλα ευτυχισμένο το τελευταίο διάστημα… Τα μεσημέρια τον βάζουμε μέσα σε μια λεκάνη με νερό για να δροσιστεί… Τρελαίνεται να πλατσουρίζει μέσα στα νερά…. …να πετάει έξω…και τα νερά και τα παιχνίδια του… …να του ρίχνεις νερό…
..”Να γίνεις γιατρός” μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν μικρή..”Να μας φροντίζεις όταν γεράσουμε”..Καημένε μου παππού..έφυγες νωρίς, χωρίς να δείς και πολλά από τη ζωή μας…Δυστυχώς δεν έγινα γιατρός..Πως θα μπορούσα άλλωστε..εγώ βλέπω αίμα και λυποθυμάω…Και όχι μόνο αίμα…αρκεί να δω και τις σύριγγες..και…
Είμαι η Ελπίδα, ή αλλιώς.. η μαμά του Νικόλα. Νηπιαγωγός κατά βάθος-καθηγήτρια αγγλικών κατά λάθος, φανατική βιβλιοφάγος, ερασιτέχνης φωτογράφος, παθιασμένη ζαχαροπλάστισσα (με αδυναμία στη σοκολάτα), ανήσυχη crafter και μαμά Blogger...
